|
|
کارگران
کودکان
زنان هنر
و ادبیات
لطیفه
تصاویر
کامپیوتر
سایت های دیگر
اخبار روز از پیک ایران
اخبار سایت بی
طرف
اخبار رادیو فردا
خارجی
آرشیو
صفحه نخست
______________________________________________________________
ملالی جويا:
جنگ
سالاران زن ستيز,
اتحاد شمال, به
اندازه
طالبان و حتی بيشتر از آن سبع و ضد دمکراسی هستند
*ممکن است روزی آن ها مرا
روشنگری:
افغانستان برجسته
ترين نمونه ی تاکتيک,
دشمن دشمن،
دوست من است، در دوره کنونی بود. رابطه طالبان ها و دولت آمريکا تنها نمونه اين
تاکتيک در افغانستان نبود، ,اتحاد شمال, نمونه بهتری است. نخست روسيه و جمهوری
اسلامی با مجاهدين اسلامی و ,شير دره پنج شير, عليه طالبان نرد عشق می باختند.اين
موقعی بود که طالبان دوست آمريکا بود [1]،
سپس دونالد
رامسفلد با, ژنرال های ظفرنمون, رقيب طالبان، عبدالرشيد دوستام و عطا محمد ديدار
کرد و بنای,
افغانستان نوين و
دموکراتيک, بر پايه اتحاد جديد با جنگ سالارانی که,
دشمن دشمن,
به شمار می آمدند،ريخته شد[2] و اين اتحاد به نوبه خود و در سطحی باورنکردنی و وحشت
انگيز به رشد نئوطالبان ها در افغانستان انجاميده است و حالا جنگ سالاران هردوطرف -
,دوست, يا ,دشمن,، آمريکايی يا ضد آمريکايی - در تجارت مواد مخدر با هم به رقابت
برخاسته اند، و بار ديگر مدارس دخترانه را به آتش کشيده و زنان را سنگسار ميکنند.
ملالی جويا در سخنرانی خود در کانادا بر ريشه فاجعه در افغانستان انگشت ميگذارد و
با چنان شجاعت قابل تحسينی که در کشورهای مصيبت زده خاورميانه که پديده پناه گرفتن
در سايه يک قدرت فاسد برای دفع فاسدی ديگر عادی شده است، با چراغ بايد به دنبال آن
گشت. با وجود اين فضای عمومی رسانه های بزرگ را نه او بلکه ,شيرمردانی, اشغال کرده
اند که,
قواعد قدرت, را می
شناسند،
هميشه در سايه
ائتلاف با يک قدرت حرکت ميکنند و به همين جهت بزدلانه از روبرو شدن با تمامی حقيقت
می گريزند. ملالی جويا به دعوت حزب دموکراتيک نوين در يک گردهمايی سخنرانی ميکرد.
به نام دموکراسی و صلح
دوستان عزيز
من گرم ترين درودهای مردم افغانستان را برای شما آورده ام و پيش از آنکه در مورد
اوضاع کشورم صحبت کنم، اجازه بدهيد مراتب سپاس قلبی ام را نسبت به دوستان حزب
دموکرات نوين
New
Democratic Party
ابراز دارم که خواهران افغانی شان را به ياد دارند و مرا به اين گردهمايی دعوت کرده
اند.
دوستان شريف
پنج سال بعد از سقوط رژيم زن ستيز و ضد دمکراتيک طالبان، و تقريبا پنج سال بعد از
حمله نظامی تحت رهبری آمريکا به افغانستان، ممکن است علاقمند باشيد از نتايج و
دستاردهای مثبت در افغانستان برايتان سخن بگويم، ولی متاسفم که بايد به شما بگويم
افغانستان دو چندان در آتش ميسوزد.
دولت آمريکا رژيم قرون وسطايی طالبان و اربابان القاعده ای آن را از ميان برداشت.
اما بجايش ,اتحاد شمال, "Northern
Alliance" را
به قدرت برگرداند که برادران عقيدتی طالبان هستند و به همان اندازه طالبان ها و حتی
بيش تر، سبع و ضد دمکراتيک هستند.
در دسامبر سال 2003 من به عنوان نماينده در مجلس اعظم
grand
assemblyدر
باره تبه کاری,
اتحاد شمال, و خطری
که آن ها برای افغانستان دارند صحبت کردم. امروز، حتی سازمان ملل می پذيرد که
افغانستان تحت حاکميت آن ها به يک دولت مواد مخدر
a
narco-state
تبديل شده است.
من بايد به شما بگويم متاسفانه در رنج مردم افغان هيچ تغيير اساسی صورت
نگرفته است. وقتی تمامی يک ملت در سايه تفنگ و جنگ سالاری زندگی می کند، چگونه زنان
آن ميتوانند از آزادی های پايه ای برخوردار شوند؟ برخلاف تبليغاتی که در برخی رسانه
های غربی برپا شده است، زن و مرد افغانی را به هيچوجه,
آزاد نکرده
اند.,
اجازه بدهيد از واقعيت زندگی در کشور بلاديده ام نوک کوه يخ را نشان بدهم.
بنا بر گزارش سازمان ملل اين کشوری است که با يک فاجعه بهزيستی به مراتب بدتر از
سونامی روبروست. هر روز 700 کودک و 70-50 زن به علت نبود خدمات بهداشتی جان خود را
از دست ميدهند. مرگ و مير کودک و مادر همچنان بسيار بالاست، بطوريکه در هر صد هزار
نفر 1900-1600 زن هنگام زايمان ميميرند. اميد زندگی
Life
expectancy
زير 45 سال است.
بنا بر بررسی اخير يونيفام، خودکشی در ميان زنان افغانی به طور وحشت انگيزی بالا
ميرود، 65 درصد از هر 50000 زن در کابل خودکشی را تنها راه برای نجات از مصايب و
فلاکت خود می بينند و اکثريت زنان افغان قربانی خشونت جنسی و روانی هستند.
در کشوری که بيش از هرچيز به بازسازی نياز دارد، 40 درصد نيروی کار، بيکارند و
اکثريت عظيم زير خط فقر زندگی ميکنند. افغانستان درليست توسعه انسانی سازمان ملل
Human Development Index
درميان 177 کشور در رتبه 175 قرار دارد.
ريشخند آميز آنکه اينها در کشوری روی ميدهدکه 12 ميليارد دلار دريافت کرده است و
سال گذشته در کنفرانس لندن 10 ميليارد دلار ديگربرای آن درخواست شده است. ولی اين
پول عمدتا جيب جنگ سالاران را پر خواهد کرد تا بهتر بتوانند ملت ما را بيش از پيش
سرکوب کنند.
جنايت و سبعيت جنگ سالاران بنيادگرا همچنان ادامه دارد، حتی مقابل چشم نيروهای
ايالات متحده و ايساف. تفنگداران,
اتحاد شمال,
به فاطمه 14 ساله و مادرش و رحيمه 11 ساله و مادر بزرگ 60 ساله اش تجاوز کردند. اين
کشوری است که در آن امينه 30 ساله را سنگسار کردند، جايی است که ناديا انجمن به
آسانی قربانی خشونت شوهرش شد، زيرا شوهر مطمئن است که جنگ سالاران زن ستيز ,اتحاد
شمال, از او حمايت می کنند.
تحت حکومت طالبان اداره امر به معروف و نهی از منکر به سمبول بدآوازه ی سرکوب بی حد
وحصر بويژه عليه زنان و دختران افغان تبديل شده بود، ولی امروز کابينه ی افغان به
جای اين که بر نيازهای فوری جامعه افغانستان متمرکز شود، تصميم گرفته است اين اداره
هولناک را مجددا بر پا کند.
کميته حمايت از روزنامه نگاران
Committee
to Protect Journalists
مستقر در ايالات متحده، در بيانيه ای در سال گذشته اظهار داشت:,
روزنامه
نگاران افغانی با شديدترين فشارها از جانب مقامات افغان روبرويند،از جمله: تهديد،
ارعاب، حتی زندان و مرگ. اين است واقعيت در همان زمان که آقای کرزای و ساير رسانه
های غربی از آزادی بيان در افغانستان صحبت ميکنند.
آنها که از عدالت سخن ميگويند به مرگ محکوم ميشوند. در هفتم ماه مه 2006 جنگ
سالاران و نمايندگان قاچاقچی به من حمله فيزيکی کردند، فقط برای اين که حقيقت
راگفته بودم – از جنايات اتحاد شمال. يکی از آن ها حتی فرياد ميکرد:,
فاحشه، او را
بگيريد و به او تجاوز کنيد!,
پرزيدنت حميد کرزای به جای اينکه به مردم اتکاء کند تا جنايتکاران جنگی را به
دادگاه بسپرد، پست های بالا را به اين جانيان ميدهد. از جمله، امسال او مقامات
بالای پليس را به 13 فرمانده سابق سپرد که با قاچاق مواد مخدر، جنايات برنامه ريزی
شده و ميليشيا های غير قانونی ارتباط دارند.
به علت اين اوضاع اسفبار افغانستان است که 4 ميليون افغانی که به عنوان پناهنده ثبت
شده اند و در ايران و پاکستان زندگی می کنند، مايل به بازگشت به افغانستان نيستند.
دوستان عزيز
دولت آمريکا مداوما قول ميدهد که اشتباهات گذشته در حمايت از بنياد گرايان را تکرار
نخواهد کرد. ولی حقيقت موحش اين است آمريکا همان اشتباه را تکرار ميکند. آمريکا با
گشاده دستی بسيار، بيش از هرزمانی از بنيادگرايان حمايت ميکند. آمريکا بر ,اتحاد
شمال, متکی است، همان نيرويی که افغانستان را در سال های 1996- 1992 به جهنم تبديل
کرد و هنوز هم بزرگ ترين تهديد برای ثبات و صلح در کشور من است.
کتی گانن که کارشناس مسايل افغانستان است درست ميگويد که ,آمريکا به صلح در
افغانستان علاقه ندارد. کسانی که هزاران نفر را کشته اند، آن ها که تجارت مواد مخدر
را اداره ميکنند، در راس کشور قرار گرفته اند.
افغان ها، تمام کسانی که به عدالت عشق می ورزند، و سازمان های حقوق بشر بين المللی
خواهان محاکمه جنايتکاران جنگی و عروسک های دست نشانده سابق مسکو هستند. ولی آن ها
را به عدالت نمی سپرند، بلکه بطور شرم آوری مقالات بالاتر را به آن ها تقديم ميکنند
و برای آن ها فرصت فراهم می آورند تا با حمايت آمريکا و متحدانش راه خود را به
پارلمان باز کنند.
دولت آمريکا گلبدين حکمتيار را در ليست تروريست های فراری درجه يک گذاشته است. ولی
حزب او 34 نماينده در پارلمان دارد. بر طبق گزارش ديده بان حقوق بشر، 70 درصد
پارلمان انباشته است از عناصری که متهم به جنايت جنگی هستند، از جمله اعضای رژيم
دست نشانده روسي، قاچاقچيان مواد مخدر، طالبان ها و جانيان ,
اتحاد شمال,.
دوستان عزيز
ايالات متحده با علت اصلی تروريسم در کشور ما درگير نيست. به اين علت است که مردم
ما به آمريکا به چشم,
آزاد کننده,
ی کشورمان نگاه نمی کنند.
اميدوارم گوشه کوچکی از مشکلات که هم اکنون با شما در ميان گذاشتم، به شما نشان
داده باشد که کشورم همچنان در اسارت بنيادگرايان تروريست و خون آشام گرفتاراست.
اوضاع در افغانستان و شرايط زندگی زنان بدطالع آن، تازمانی که جنگ سالاران خلع سلاح
نشوند و تروريست ها اعم از آمريکايی و ضد آمريکايی هر دو از صحنه سياسی افغانستان
محو نشوند، بهبود نخواهد يافت.
من فکر ميکنم هيچ ملتی نمی تواند به يک ملت ديگر آزادی را اهدا کند. آزادی را در يک
کشور، خود مردم بايد به دست آورند. آنچه امروز در افغانستان و عراق ميگذرد اين ادعا
را اثبات ميکند.
من فکر ميکنم کانادا و ديگر دولت ها اگر واقعا می خواهند به مردم افغانستان کمک
کرده و تحولات مثبتی ايجاد کنند، بايد مستقلا عمل کنند، نه اينکه به ابزاری در خدمت
اجرای سياست های غلط ايالات متحده تبديل شوند. آنها بايد خود را با نيازها و
آرزوهای مردم افغان هم جهت کنند و هرنوع حمايت از جنگ سالاران و واپسگرايان و عناصر
نادان در درون سيستم را متوقف کنند. تنها بر اساس چنين سياستی آن ها می توانند
اعتماد مردم را به دست آوردند و نشان دهند دوستان واقعی مردم افغانستان هستند.
ما عميقا از مرگ سربازان کانادايی در افغانستان متاسفيم. اگر دولت کانادا نتواند به
جای پيروی از خواست های پنتاگون، سياست مستقلی در پيش بگيرد، تلاش سربازان کانادايی
بيش از هرچيز در خدمت دولت آمريکا خواهد بود ونه مردم افغان.
ما مايليم دولت کانادا بر اين امر تاکيد کند که جنايتکارانی مثل سياف، رباني،
قانوني، محقق، فهيم، ملاراکيتي، خلقی ها و پرچمی ها از حکومت کنار گذاشته شده و به
دادگاه سپرده شوند. سياستمداران کانادا بايد بدانند جنگ سالاران اتحاد شمال نيز به
همان اندازه [ طالبان ها] مسبب رنج مردم افغان و تراژدی کنونی افغانستان هستند.
من به خوبی از سختی ها، چالش ها و مرگ آفرينی نيروهای ضد دمکراتيک آگاهم. ولی من به
مردمم ايمان دارم. ممکن است روزی آن ها مرابکشند چون قدرت و اسلحه دارند و تحت
حمايت آمريکا هستند، ولی آن ها هرگز نميتوانند صدای مرا خاموش و حقيقت را مخفی
کنند.
متشکرم
برگردان:
زهره سحر خيز
---------------------------------------------------------------
منبع:
http://www.ndp.ca/node/4329
*[1]مراجعه کنيد به کيهان رژيم و لافزنی نويسنده در مورد قدرت و سلاح هايی که
مجاهدين اسلامی از پاکستان و آمريکا دريافت کرده بودند.http://www.kayhannews.ir/840309/12.htm
[2]در اين رابطه بخشی از گزارش برادلی گراهام در واشينگتن پست که در نشريه پيام زن،
راوا، به نقل از شهروند آمده است، اين است:
"در چنين شرايطي كه دولت مركزي كابل اعتباري بيرون از كابل ندارد، در
راستاي تدارك لويه جرگه و برگزاري بي سر و صداي آن وزير دفاع آمريكا
,دنالدرامسفيلد, ناچار شد شخصاً پا درمياني كند و در چهارم دسامبر با تفنگداران
سرشناس و رقيب يكديگر در شمال ديداري داشته باشد. گزارشگر واشنگتن‌پست
برادلي‌گراهام در چهارم دسامبر از مزارشريف گزارش كرد. بگذاريد عين گزارش را
بياورم:
وزير دفاع دنالد رامسفيلد روز پنجشنبه با دو تن از تفنگداران قدرتمند و رقيب
يكديگر در كنار هم نشستند و او كوشيد آنان را تشجيع كند كه تانك‌ها و
جنگ‌افزارهاي سنگين خود را تسليم كنند و ياري كنند تا اعتبار دولت مركزي
تثبيت شود. صحنه‌اي كه رهبر پنتاگون طرح‌ريزي كرده بود تا ديداري با دو تن
از رهبران سختگير افغانستان در محوطه‌اي خاك‌آلود در مزارشريف سر هم بندي شود
بيانگر كوشش جدي دولت بوش براي گردآوري نيروهاي پراكنده پيرامون مركز
قانوني‌ست. اين نخستين بارست كه رامسفيلد با ژنرال عبدالرشيددوستم رهبر
ازبك‌تبار و ژنرال عطامحمد رهبر تاجيك‌تبار ديدار مي‌كند. اين دو مرد چريك‌هاي
شان با گروه‌هاي ويژه آمريكا همكاري نزديك داشتند و توانستند در نخستين
هفته‌هاي جنگ در دو سال پيش نيروهاي طالبان را از شمال افغانستان ريشه‌كن
كنند. اما رقابت ميان اين دو تثبيت شرايط شمال را كه در ماه اكتبر از سوي
حامدكرزي و ياري سازمان ملل‌متحد براي خلع‌سلاح تفنگداران آغاز شد، تهديد
مي‌كند. رامسفلد به آن دو گفت "من هفته‌ها در پنتاگون فعاليت‌هاي شما را -
فعاليت‌هاي پيروزمندانه شما را - مطالعه كرده‌ام."
اما هيچ يك از گزارشگران رسانه‌هاي آمريكا اين جرات را ندارند كه به
پيشينه‌ي اين جنگ‌سالاران و يا رئيس‌جمهوران گذشته مانند صبغت‌اله‌مجددي و
برهان‌الدين‌رباني اشاره‌اي بكنند. آيا برهان‌الدين‌رباني و ياران شمال او
نبودند كه با حكومت بيدادگرانه خود راه را بر طالبان گشودند؟ آيا ژنرال
دوستم همان كسي نيست كه...
http://pz.rawa.org/60/60godarzi2.htm
5 آبان 1385