|
|
______________________________________________________________
2008-03-04
صدای جنبش زنان خاموش نمی شود
چرا آقایان با ساده اندیشی فکر می کنند که اگر پروین اردلان را از روی صندلی هواپیمای آماده ی پرواز، ممنوع الخروج کنند، توانسته اند صورت مسئله ی تلاش زنان کشورمان را برای برابر-حقوقی و یک زندگی بهتر پاک کنند؟ اصلا تمام ویژگی و قدرت کمپین 1 میلیون امضا این بوده که از درون جامعه ی زنان داخل کشور جوشیده و و با ابتکار خود آنها به این جا رسیده است. این پیوند و هم جوشی فعالان این جنبش با جامعه ی ایران بوده که توانسته به آنها این قدرت را بدهد تا روی آن مسائل و نیازهای زنان کشور دست بگذراند که باعث این استقبال زیاد بشود. که حتی تا شهرستان های کوچک و بسته ای مثل زاهدان هم ادامه پیدا کند.
آنچه جامعه ی بین المللی و ایرانی های خارج از کشور کرده اند فقط این بوده که گفته اند شما را می بینیم و می دانیم که هستید. وگرنه جنبش مستقل زنان و بخصوص کمپین 1 میلیون امضا اتکایش فقط به خود و بدنه اش و کمک فکری هواداران و علاقمندان مستقلی مانند خیلی از ما در خارج کشور بوده است. مایی که حق تعلق به ایران داشتن را داریم و ایران هم که می گوییم نه خودی و غیر خودی اش می کنیم و نه مردانه و زنانه. جنبش زنان بخاطر تداوم تاریخی زیر سلطه بودن زنان جامعه ی ما، بخاطر زن بودن شان، و آگاهی اجتماعی نسبت به این سلطه ی مردانه، اینقدر توجه را بخودش جلب کرده است. به نظر من بخش بزرگی از جامعه ی ما فهمیده و اصلا در زندگی روزانه دیده است که راه پیشرفت و مدرن شدن جامعه ی ما بدون برداشتن تبعیض ها از روی زنان دیگر امکان ندارد. بدون حل مسئله ی زنان و تبعیض جنسیتی، ما از این برزخ فکری و اجتماعی خلاص نخواهیم شد. نه اینکه مسئله ی برداشتن تبعیض جنسیتی، تنها مشکل جامعه ای مثل ما باشد اما مسئله ی زنان، یک مسئله ی مرکزی و تعیین کننده است.
من مطمئنم حرف پروین در مراسم برگزاری جایزه ی اولاف پالمه همان می بود که سال هاست خودش و دوستانش در داخل ایران بلند گفته اند و پای آن هم ایستاده اند. یعنی آنقدر دوستان ما در داخل کشور و در کوچه و خیابان صریح و روشن حرف می زنند که مگر در خارج از کشور چه می توان بر آن اضافه کرد؟
کمپین 1 میلیون
امضا و پروین ها و دیگرانی که کسی مثل من حتی اسم شان را هم نمی داند روی پای
خودشان شکل گرفته اند و روی پای خودشان مانده اند و دلیلی هم ندارد در آینده جز این
کنند.
پس با این ممنوع الخروج کردن ها به چه چیزی می خواهند دست پیدا کنند؟ جنبش زنان
واکنش طبیعی زنان و مردان برابری-طلبی است که در مقابل بی حقوقی و تبعیض شکل گرفته.
برای همین هم تا تبعیض وجود دارد این جنبش ها خواهند بود.
آقایان می توانند صدایی را اینجا کم و زیاد کنند اما چقدر ساده اندیشی است که
انتظار داشته باشند جنبش زنان واکنش مدنی به تبعیض روزانه و نهادینه شده در قوانین
کشور نشان ندهد.
-------------------------------------
منبع: وبلاگ پویا