درخواست از دبیرکل سازمان ملل برای بازدید از زندان‌های ایران
حدود ۱۹۰ فعال سیاسی، روزنامه‌نگار و مدافع حقوق بشر مقیم خارج در آستانه‌‌‌ی سفر بان کی مون به تهران، در نامهی سرگشاده‌ای از وی خواسته‌اند به ملاقات زندانیان سیاسی در ایران برود و برای آزادی آنها تلاش کند. ….
دویچه وله:
نویسندگان نامهی سرگشاده (۶ اوت/۱۶ مرداد) به دبیرکل سازمان ملل، در آغاز نامه به پیامدهای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ (۲۰۰۹) اشاره کرده، می‌نویسند: «ده‌ها شهروند ایران به قتل رسیدند؛ جمع وسیعی از فعالان سیاسی، و کنشگران مطبوعاتی، دانشگاهی و خواهان حقوق‌بشر به زندان افتادند، تعداد بسیار بیشتری به‌صورت رسمی و غیررسمی از فعالیت‌های سیاسی، مطبوعاتی، اجتماعی و حتی اقتصادی محروم شدند، و هزاران شهروند هدف سرکوب قرار گرفتند».
در این نامهی سرگشاده پس از ذکر اسامی شماری از زندانیان سیاسی و رهبران دربند “جنبش سبز” آمده است: «شما البته برخی از چهره‌های صاحب‌نام زندانی را به‌خوبی می‌شناسید. محسن امین‌زاده، معاون اسبق وزارت امورخارجه که از انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۹ زندانی، و اینک تحت‌الحفظ، در بیمارستان بستری شده، یکی از آنان است؛ کسی که شما در دوران مسئولیت‌تان در وزارت امورخارجه جمهوری کره، همکاری‌های بسیار خوب و موفقی با ایشان برای ارتقا روابط سئول ـ تهران داشته‌اید.»
فعالان ایرانی سپس یادآور می‌شوند که «افزون بر این‌ها، ده‌ها تن از ایرانیان به اتهام گرایش‌های قومی، دینی و مذهبی خود، قبل و بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری دستگیر شده و برخی از آنان با احکام طویل‌المدت در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس‌اند.»
نویسندگان نامه به دبیرکل سازمان، در پایان از او خواسته‌اند که در مذاکره با مقام‌های ایرانی «آنان را به رعایت اصول مربوط به حقوق ملت در قانون‌اساسی جمهوری اسلامی و نیز تاکیدات منشور جهانی حقوق‌بشر و رعایت آزادی‌های مدنی متفکران و فعالان سیاسی» تشویق کند.
آنها می‌نویسند: «اگر به ایران سفر می‌کنید، تلاش نمایید با مقام‌های سابق و چهره‌های برجسته سیاسی و فرهنگی ایران که در زندان و یا زندان خانگی به‌سر می‌برند ملاقات نموده و به‌طریق مناسب از آزادی هرچه سریعتر آنان، دفاع کنید.»
بان کی مون قرار است در نشست سران جنبش عدم تعهد که از پنجم تا دهم شهریور در تهران برگزار می‌شود شرکت کند.
بیانیه‌های مشابه
در هفته‌های گذشته چند بیانیه و نامهی سرگشاده‌ی مشابه منتشر شد. در روز اول اوت (۱۱ مرداد) شماری از زندانیان سیاسی ایران در دعوتی نمادین از سران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد درخواست کردند، از زندان‌های ایران بازدید کنند.
نویسندگان دعوتنامهی نمادین به شرکت کنندگان در شانزدهمین نشست سران جنبش عدم تعهد یادآوری کرده بودند که آنها زمانی، در گوشه‌ای از دنیا، با فعالان سیاسی و رسانه‌ای دربند جمهوری اسلامی ایران هم‌صحبت بوده‌اند: «من همان روزنامه‌نگارم که در سازمان ملل یا نشستی بین‌المللی و منطقه‌ای یا دیداری دو جانبه با مقام‌های ایرانی، چند سال پیش با تو گفت‌وگو کردم یا عکسی خبری از تو و هیات همراهت برداشتم.» نویسندگان دعوتنامهی نمادین که نام خود را ذکر نکرده اما نامه را با عنوان ” زندانیان دربند سیاسی ـ عقیدتی / جنبش‌سبز و اصلاحات” امضا کرده بودند، خطاب به سیاستمداران کشورهای عضو جنبش عدم تعهد نوشته بودند: «اگر شرمنده نبودی و به تهران آمدی نزد من هم بیا، در زندان اوین تهران، رجایی‌شهر کرج، کارون اهواز و دیگر زندان‌های ایران.»
شکنجه و آزار زندانیان و خانواده‌ها
یک روز پیش از انتشار این دعوتنامهی نمادین، در روز ۳۱ ژوییه، شیرین عبادی و “فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق‌بشر” و “جامعه دفاع از حقوق‌بشر در ایران امروز” در بیانیه‌ی مشترکی جمهوری اسلامی را به شکنجه و آزار زندانیان سیاسی و عقیدتی و خانواده‌های آنان متهم کرده بودند.
آنها در پایان بیانیه‌ی مشترک خود، ضمن اشاره به وضعیت ۲۹ زندانی سیاسی ایرانی که سلامتی آنان به‌علت بیماری شدید یا شرایط غیربهداشتی زندان در خطر است، تاکید کردند که این‌ها تنها جمع کوچکی از زندانیانی هستند که در شرایط بسیار بد به سر می‌برند و وضعیت اکثریت زندانیان سیاسی ایران نگران‌کننده و نامطلوب است.
در ماه ژوئیه همچنین دیده‌بان حقوق‌بشر و سازمان گزارشگران بدون مرز به وضعیت ناهنجار فعالان سیاسی و رسانه‌ای دربند اعتراض کردند. دیده‌بان حقوق بشر در بیانیه‌ای از جمهوری اسلامی خواست که به محکومیت محمد صدیق کبودوند و بهمن احمدی امویی پایان دهد. به گفته دیده‌بان حقوق‌بشر این دو روزنامه‌نگار در زندان مورد آزار و بدرفتاری قرار گرفته‌اند.
سازمان گزارشگران بدون مرز نیز به وضعیت ده‌ها وب‌نگار اشاره کرد که به اتهام توهین به ائمه و مقدسات در شهرهای مختلف ایران دستگیر شده‌اند. این سازمان به نمونه‌هایی از تهدید وب‌نگاران خارج از کشور نیز اشاره نمود.
سازمان گزارشگران بدون مرز از ناوی پیلای کمیسر‌عالی حقوق‌بشر سازمان ملل متحد خواست که اقدامات جمهوری اسلامی علیه وب‌نگاران را به‌عنوان «جنایت ارتکاب شده از سوی دولت ایران» محکوم کند.