در حال حاضر کسی نمی داند که آیا آمریکا و اسرائیل و متحدان آنها در صدد حمله و بمباران مراکز اتمی ایران هستند یا نه؟ بدون تردید اگر این جنگ شروع شود، معادلات سیاسی، اقتصادی و نظامی خاورمیانه بر هم خواهد خورد! ….
تا چه حد حمله به ایران جدی است!

رفعت زین الدین:

برخی از گزارشگران و تحلیلگران متخصص در امور بین المللی باور دارند که به احتمال زیاد آمریکا و اسرائیل قبل از انتخابات ریاست‌ جمهوری آمریکا، که در ششم نوامبر امسال برگزار می شود به ایران حمله خواهند کرد و برخی دیگر، بر این باورند که این اتفاق در سال آینده میلادی خواهد افتاد.

یوگنی ساتانووسکی مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه روسیه، گفته است: “احتمال یک جنگ با ایران فوق‌العاده زیاد است. اما ابعاد این جنگ و اثراتی که بر دشمنان ایران در منطقه مثل عربستان، بحرین، کویت، امارات متحده‌ عربی، عمان و قطر خواهد داشت روشن نیست”.

در حالیکه دولتهای قدرتمند غربی جهت حل پرونده هسته‎ای ایران سالهاست که راه‎های مختلفی را از طریق آژانس بین المللی انرژی اتمی به ایران ارائه می‎کنند و همزمان ایران را در محاصره اقتصادی نیز قرار داده اند، اسرائیل در تمام این سالها، با جدیت فقط بر به کارگیری طرح “نظامی” علیه نیروگاههای هسته ای ایران تاکید ورزیده است.

نخست وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، همواره بر حمله به ایران تاکید میورزد. نتانیاهو، یک روز قبل از روز قدس و سخنان تحریک آمیز سران و مقامات حکومت اسلامی علیه اسرائیل، گفته بود: “اسرائیل همچنان مشغول سنجش آن است که چه اقدامی باید در خصوص برنامه هسته ای ایران صورت پذیرد”.
همچنین رییس پیشین موساد، افرایم هالوی، در گفتگویی با نیویورک تایمز، هشدار داد که هفته‌های آینده، هفته های بسیار حساسی خواهند بود. زیرا در این مدت است که تصمیم اسرائیل به حمله کردن یا نکردن به ایران گرفته خواهد شد.

در این میان حکومت جمهوری اسلامی ایران نیز با تاکید به فعالیت های هسته ای خود، همواره اسرائیل را تهدید کرده و خواهان نابودی آن میشود. بنابراین، هم سران حکومت اسلامی و هم اسرائیل، با زبان تهدید و جنگ با یکدیگر سخن می گویند.
محمود احمدی‌نژاد، جمعه ۲۷ مرداد ۱۳۹۱، در سخنرانی خود به مناسبت روز قدس، اسرائیل را غده سرطانی خواند که باید از بین برود. وی تاکید کرد که خاورمیانه ای بدون وجود اسرائیل تشکیل خواهد شد. او تصریح کرد که به زودی تکلیف صهیونیست ها یک سره خواهد شد.

همان روز، سران کاخ سفید در واکنش به سخنان احمدی نژاد درباره اسرائیل، اعلام کردند که این سخنان به قدری کینه‌توزانه است که باید بلافاصله از سوی جامعه جهانی محکوم شود.
همچنین دبیرکل سازمان ملل، بان کی مون، این موضع احمدی نژاد را نگران کننده خوانده و تاکید کرد منطقه خاورمیانه نیاز به آرامش دارد. وی افزود: “اظهارات احمدی نژاد ممکن است تنش ها را در منطقه تشدید کند.”
خامنه ای، دو روز قبل از روز قدس، در دیدار با “آزادگان هشت سال جنگ”، گفت: ما نجات فلسطین از سلطه صهیونیست را یک وظیفه دینی می دانیم و قطعا زائده جعلی صهیونیست از صحنه جغرافیا محو خواهد شد.

در حالیکه بخش اعظم مردم اسرائیل، مخالف حمله به ایران هستند، سخنان سران حکومت اسلامی علیه اسرائیل، بهانه بیشتری به دست سران اسرائیل خواهد داد که بر مواضع جنگ طلبانه خود پافشاری کنند.
آخرین نظرسنجی‌ها در اسرائیل نشان داده است که فقط یک سوم مردم این کشور با حمله  به تاسیسات اتمی ایران موافق بوده و مایلند که در صورت لزوم، اسرائیل با همکاری آمریکا دست به چنین اقدامی بزند.

سران جمهوری اسلامی، که به دنبال جنگ و ترور و وحشت و آدم کشی هستند، بی شک در مقابل حمله اسرائیل، عکس العمل نشان خواهند داد. آنها ممکن است تاسیسات هسته ای اسراییل را اولین هدف موشک های دوربرد خود قرار دهند. هر چند که اسراییل، نیروی ضد هوایی بسیار قدرت مندی در اختیار دارد، اما باز هم در مقابل موشک باران های احتمالی حکومت اسلامی، آسیب پذیر خواهند بود. احتمالا اسرائیل با حملات موشکی حزب الله لبنان نیز روبرو خواهد شد. جنگ ۳۳ روزه، اسراییل و حزب الله یک نمونه بارز در این مورد است.

آنچه که در این رابطه اهمیت دارد این است که حتی اگر اسرائیل بدون موافقت مقامات آمریکایی به ایران حمله کند و ایران نیز متقابلا عکس العمل نشان دهد، آمریکا و متحدانش نظاره گر نخواهند ماند و قطعا به یاری اسرائیل خواهند شتافت.
آمریکا، خلیج فارس و شیح نشین های اطراف خلیج را به زرادخانه نظامی خود تبدیل کرده است. شمار هواپیماهایی که در دو ناو هواپیمابر آمریکا مستقر هستند شامل ۴۰۰ فروند از انواع جنگنده و جنگنده بمب افکن‌هاست و این تعداد برابر با کل نیروهای هوایی اسرائیل می باشد. آمریکا در کل، صاحب ۱۱ ناو هواپیمابر است. دو فروند از این ناوها، هم‌اکنون در خلیج فارس مستقر هستند.

نیروی هوایی آمریکا، اولین بمب‌های “سنگرشکن” ۱۵ تنی، ساخت شرکت «بوئینگ» را در اختیار دارد که قادرند به تاسیسات و ساختارهای زیرزمینی نفوذ کرده و آن ها را تخریب کنند. این بمب‌ها که ۳۰۰ میلیون دلار در زمینه مطالعه و تولید آن هزینه شده است، ۱۵ تن وزن دارد که ۵ تن آن حاوی مواد منفجره است. این بمب‌ها از آن دسته سلاح هایی است که پس از انفجار، به شعاع چندین کیلومتر اطراف خود را سوزانده و تخریب می کند. چنین بمبی، تنها می‌تواند از سوی یک بمب‌افکن سنگین حمل شود که از یکی از پایگاه‌های آمریکا در سراسر دنیا پرواز می کند. آمریکا دارای پایگاه‌های متعددی در سراسر دنیاست و در مورد ایران، بمب‌افکن‌ها احتمالا از «دیگو گارسیا» در اقیانوس هند پرواز خواهند کرد.

با درنظر گرفتن مباحث بالا و با علم به اینکه در حاکمیت اسرائیل نسبت به حمله به ایران اختلاف نظرهایی وجود دارد، اکثریت مردم اسرائیل نسبت به این مساله معترض هستند. اما متاسفانه در داخل ایران، رسانه ها و حتی سران جناح اصلاح طلب بر علیه چنین جنگی هیچ اظهار نظری نمی کنند.
افکار عمومی اسرائیل، نگران آن است که نخست‌ وزیر و وزیر دفاع اسرائیل، در اقدامی ناگهانی و بدون مشورت با دیگر کشورها و بدون جلب رضایت آمریکا، دستور حمله به تاسیسات اتمی ایران را صادر کنند. در میان احزاب اسرائیل فقط حزب راست گرای “لیکود” است که با حمله به ایران موافق است.

در حال حاضر موانع زیادی بر سر راه حمله نظامی به ایران وجود دارد. از جمله موانع اصلی و مهم برای حمله نظامی به ایران، می‌توان آماده نبودن افکار عمومی را در نظر گرفت. افکار عمومی آمریکا با درس گرفتن از جنگ عراق، مخالف حمله نظامی به ایران است. آنها، بر این باورند که کشورشان به بهانه‌های واهی و بی اساس به عراق حمله کرد و نمی‌خواهند چنین اشتباه بزرگی که هزینه‌های هنگفتی را برای ایالات متحده داشت، دوباره تکرار شود.

جدال لفظی میان مقام‌های ایران و اسرائیل٬ همچنان ادامه دارد. اسرائیل برنامه بحث‌برانگیز هسته‌ای ایران را تهدیدی جدی علیه موجودیت خود می‌داند و سران حکومت اسلامی ایران در مقابل٬ مدعی اند که برنامه هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است.
اسرائیل و آمریکا، تاکنون بارها تاکید کرده‌اند که اجازه تولید و توسعه تسلیحات هسته‌ای را به ایران نخواهند داد و برای ممانعت از دست‌یابی ایران٬ همه گزینه‌ها را مدنظر خواهند داشت. دولت راست‌گرای بنیامین نتانیاهو٬ از مدافعان سرسخت حمله نظامی به ایران در ساختار سیاسی اسرائیل است.

سفیر اسرائیل در واشینگتن، مایکل اورن، گفته است که حمله مستقل و یک جانبه اسرائیل به سایت های هسته ای ایران، در صورتی که موفقیت آمیز باشد، مورد احترام و حتی قدردانی دولت آمریکا خواهد بود.
در تازه‌ترین واکنش‌های مقام‌های حکومت اسلامی ایران، علی‌اکبر صالحی٬ وزیر خارجه ایران گفته است: “اسرائیل در جایگاهی نیست که بتواند چنین تهدیداتی را عملی کند٬ اما ما هر تهدیدی را هر چند جزیی جدی می‌گیریم و برای مقابله با آن خود را آماده می‌کنیم.”

در این شرایط حساس، ضروری ست که مردم آگاه ایران و اسرائیل، موضع قاطعی علیه جنگ طلبی حکومت هایشان اتخاذ کنند. در صورت عدم شکل گیری افکار عمومی بر علیه جنگ در اسرائیل، ایران و هم چنین در سطح جهان، دور از انتظار نیست که این وضعیت از حالت جنگ لفظی، به یک جنگ گرم تبدیل شده و خشک و تر را با هم بسوزاند.
زبان سران و مقامات حکومت های اسرائیل و جمهوری اسلامی چیزی بجز زبان خشونت و جنگ نیست و فقط یک افکار عمومی قوی، آنها را به عقب نشینی وادار خواهد ساخت. همه بر این موضوع واقفند که اگر جنگ بین اسرائیل و ایران شروع شود پایان احتمالیش بسیار هولناک خواهد بود و چه بسا به تغییر جغرافیای منطقه منجر شود.

در رابطه با فعالیت های اتمی جمهوری اسلامی، هم باید خواهان متوقف کردن فعالیت های اتمی بود و هم خواهان متوقف کردن تولید سلاح های مرگ بار در سطح جهان و نابودی همه سلاح های اتمی و شیمیایی و برچیده شدن پایگاه های اتمی در جهان و اسرائیل بود. تمامی سلاح های هسته ای، میکروبی و شیمیایی باید از عرصه حیات انسان حذف شوند. مسلم است که با از بین رفتن ابزارهای اتمی، شیمیایی و میکروبی، جامعه جهانی نفس راحت تری خواهد کشید و برتری طلبی نظامی نیز به میزان قابل ملاحظه ای کاهش خواهد یافت.

در شرایطی که اکثر مردم ایران، به دلایل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی از حکومت اسلامی متنفر و برای سرنگونی آن تلاش می کنند، آغاز یک جنگ، به مبارزات مردم ایران لطمه جبران ناپذیری خواهد زد. این جنگ ویرانی های کلانی از خود بر جای خواهد گذاشت که جبران آن غیر ممکن خواهد بود. جنگی که باعث مرگ و آوارگی میلیون ها انسان خواهد شد. بنابراین دنیا باید از هر طریق ممکن علیه این جنگ احتمالی تلاش کند.
قطعا مردم ایران، اسرائیل، آمریکا و حتی جهان، هیچ خصومت و دشمنی با یکدیگر ندارند. از اینرو، روشن است که هر انسان آزادی خواه، ضدجنگ و ضدخشونت، بدون هیچگونه قید و شرطی، حتی فرضیه جنگهای احتمالی را نیز جدی میگیرد و جنگ طلبی حکومت ها را محکوم کرده و بر همبستگی و مبارزه بر علیه هرگونه ستم و استثمار، خشونت و جنگ حکومتها با قدرت و مبارزه مستقیم خود تاکید ورزیده و تلاش میکند!