جمعی از زندانیان سیاسی و «همبندان» دو تن از قربانیان کشتار بزرگ سال ۱۳۶۷ با انتشار بیانیه ای بر ادامه ی مبارزه تا مجازات آمران و عاملان این جنایت تاکید کرده اند. ….

سالهاست که با فرا رسیدن ماههای مرداد و شهریور نگاه فعالان سیاسی و حقوق بشر و احزاب و سازمانهای سیاسی به تراژدی معطوف میشود که با دست حکام نظام جمهوری اسلامی و با دستور آیت‌الله خمینی انجام گرفت. آری در تابستان سال ۱٣۶۷ هزاران نفر زندانی سیاسی که در اسارت‌گاههای جمهوری اسلامی دوران محکومیت خود را سپری می‌کردند با احکام هیئت سه نفره – هیئت مرگ – با قساوت بی‌رحمی به قتل رسیدند. ازآن زمان تاکنون در فرهنگ سیاسی این سرزمین این جنایت هولناک به عنوان فاجعه ملی نامگذاری و هرساله در این ایام یاد و خاطره همه آنانی که جان خود را برای آزادی وعدالت اجتماعی فدا کردند گرامی داشته و بر مجازات آمران و عاملان تاکید می‌شود.
طی این سالها همواره از چرایی این جنایت هولناک سخن گفته و مطلب و خاطرات نوشته شده و گردهمایی برگزار و گوشه‌هایی از این جنایت رمزگشایی شده اما هنوز راز بزرگ این جنایت یعنی انگیزه ارتکاب آن و زوایای گوناگون این تراژدی ملی برای مردم ایران به طور کامل روشن نشده است.

آنچه با گذشت بیست و چهار سال از آن فاجعه اذهان را بخود مشغول می‌دارد اولا عطش واشتیاق آمران و مجریان این جنایت در آن روزها است که کوشش داشتند تا تعداد بیشتری از زندانیان را بکام مرگ بفرستند، ثانیا با گذشت این سالها نیز از چگونگی تکوین اندیشه قتل‌عام زندانیان سیاسی و دلائلی که نظام جمهوری‌اسلامی را به ارتکاب این جنایت هدایت نمود حرفی زده نمی‌شود و از ندامت و پشیمانی آمران و عاملان این فاجعه هم سخنی شنیده نشده‌ است. به نظر می‌رسد تمایل به شرکت در این جنایت که با بیرحمی کامل انجام شد و تاکنون درباره آن سکوت پیشه شده، ناشی از انگیزه سیاسی با توجیهات شرعی بوده و سکوت‌‌شان ترس از انتقامی است که با افشای جزئیات این جنایت متوجه آمران و عاملان می‌شود، اما علیرغم این سکوت اطمینان داریم روزی جمهوری اسلامی مجبور به اعتراف خواهد شد و آنان که مجری و شاهد این جنایت بوده‌اند لب به سخن می‌گشایند، روزی که جهل و نادانی و خرافه‌پرستی با روشنگری از این سرزمین رخت بربندد و نور آزادی برآن بتابد و یخ سرد و صلب ایدئولوژی ذوب و نظامی که برآن استقرار یافته فرو پاشد و مسببین این جنایت برغم جان سختی در برابر خواست عمومی زانو زنند، این اتفاق خواهد افتاد و آنچه با فرزندان این سرزمین رفته آشکار و پرونده این جنایت برای داوری کامل، و همه آنان که در این فاجعه دست داشته اند به پیشگاه مردم معرفی تا پاسخگوی جنایتی باشند که مرتکب شده اند. بی‌شک برای رسیدن به این موقعیت باید راه طولانی و دشوار و پر از موانع با صبر و پشتکار و دوراندیشی و اتحاد عمل همه نیروهای ملی و دموکراتیک پیموده شود.

ما نیز همراه مردم ایران قتل‌عام زندانیان سیاسی را در سال۱٣۶۷ محکوم می‌کنیم و خواهان مجازات آمران و عاملان این جنایت هستیم و یاد و خاطره همه آنانی که در راه آزادی دموکراسی و عدالت اجتماعی و بهروزی مردم هستی خود را تقدیم کردند گرامی می‌داریم و به خانواده مبارز و صبور آنان ادای احترام کرده و درود می‌فرستیم.

امروز ششم شهریور ماه است، بیست و چهار سال پیش در چنین روزی سیاوش شکوهی و بهمن باقری از فدائیان خلق ایران – اکثریت با حکم هئیت سه نفره در زندان گوهر دشت اعدام شدند.
یادشان گرامی، راهشان پررهرو

ششم شهریور ماه ۱٣۹۱
همبندان سیاوش و بهمن