شاهدا ن چشمبند زده” ‍ فیلم مستند ی است که قصه گویان آن سال‌ها در سیا هچال های جمهوری اسلامی بسر برده اند. “شاهدان چشمبند زده”، که خود هم قربانی و هم شاهد ماجراهای زندان بوده‌اند ، با طرح این مساله که رویکرد حاکمان ایران به مذهب برای تشدید اعمال خشونت در زندان، ویژگی زندان‌ حکومت اسلامی است، به شرح نظرات و تجارب خود می پردازند و گوشه‌های ناگفته و ناشنیده زندان‌های سیاسی جمهوری اسلامی را برای بیننده ترسیم می‌کنند. ….

تهمینه در بیان خاطرات خود می‌گوید: یک روز یک کاسه انگور دستم بود، یک حبه از انگورها رو دادم به یک دوستم. بعد صدام کردند گفتند که گزارش دادند که شما غذاتون رو کمونی با بچه‌ها استفاده می‌کنید. یعنی اشتراکی از غذاتون به همه می‌دهید. ما می‌خواهیم هر کسی جدا، حتی آب لیمو، نمک و…خودش بخوره. این کمونی مصرف کردن باعث میشه برین توی تابوت‌ها. حالا فکر کار خودت را بکنشاهدان چشم‌بند زده” ساخته کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید ) و محصول کارمشترک افرادی است که زندان‌های دو رژیم شاه و اسلامی را تجربه کرده اند . دو جوان فیلمبردار یا استعداد درخشان خود صحنه ها و لحظه‌های بیاد ماندنی این فیلم را با دوربین‌های خود ثبت کردند. رضا علامه زاده آن را ادیت کرده و آهنگ آن را اسفندیار منفردزاده …

شاهدان چشم‌بندزده – ناصر رحمانی نژاد
در اوایل تابستان امسال‌. دوست دیرین من رضا علامه‌زاده در سفرش به آمریکا‌، همراه خود هفت نوار (DVmini) مصاحبه با تعدادی از زندانیان سیاسیِ ایرانیِ مقیم سوئد را آورده بود‌، تا شاید در فاصله‌ی همه‌ی گرفتاری‌هایش‌، آن‌ها را تدوین کند‌. پیچیدگی کار تدوین نوارهای این مصاحبه‌ها را که دوستان مقیم سوئد تصویر برداری کرده بودند‌، برایم توضیح داد و پیش‌نهاد کرد که یک بار با هم آن‌ها را ببینیم‌. پس از دیدن آن‌ها بر سر چگونگی تدوین و پیدا کردن یک ساختار مناسب برای آن‌ها‌، به عنوان یک فیلم مستند‌، وارد بحثی طولانی شدیم‌. پس از سه روز که رضا در شمال کالیفرنیا نزد من بود‌- که هم‌چون باد سریع گذشت- به این نتیجه رسیدیم که من گفتاری تهیه کنم تا از آن در تدوین فیلم استفاده شود‌. با اتکاء و اعتماد به توانایی و قابلیت رضا‌، و الهام از گفت‌و‌گوها‌، و برانگیخته شدن از تجربه‌ی تلخ خود‌، مشغول به کار شدم‌. گفتار نوشته شد‌، گفته شد‌، و نسخه‌ی اصلی آن با همه‌ی تکرارها و تپق‌ها برای رضا فرستاده شد‌.
آن‌چه از مصاحبه‌ها و گفتار من‌، توسط رضا علامه‌زاده ارائه شد‌، یک فیلم مستند ۴۵ دقیقه‌ای به نام «‌شاهدان چشم‌بندزده‌»‌، با ساختاری مؤثر و گیراست‌‌.

نسخه‌ی کامل گفتاری در فیلم
خورخه لوئیس بورخس در جایی گفته است که‌: «‌چه چیزی با من خواهد مُرد‌، زمانی که من می‌میرم‌….‌؟»
چند سال پیش‌، وقتی این جمله را می‌خواندم ناگهان و بی اراده مکث کردم‌. مکثی سنگین و طولانی‌. چون این جمله بیان گویای همه‌ی نگرانی‌های من طی سال‌هایی بود که همراه با خود داشتم‌. این جمله‌، مثل پتک هشدار دهنده‌ای بود …..
«چه چیزی با من خواهد مُرد‌. زمانی که من می‌میرم‌…‌؟‌» …. ادامه مطلب در سایت:
http://hamidrezahoseini.blogspot.com/2011/09/blog-post_11.html