سرانجام تلاش های بخشی از زندانیان سیاسی سابق و خانواده های قربانیان دهه شصت ( تجمع ایران تریبونال )  بثمر نشست و دادگاه لاهه در نشست سه روزه خود جمهوری اسلامی را به جنایت علیه بشریت محکوم کرد. جا دارد که به این زندانیان سیاسی و خانواده های قربانیان آن دهه شوم شادباش بگوئیم و امیدواریم که گوشه ای از زخمهای باز و بی پایان آنان مرحمی یافته باشد. ….

بهروز سورن: نیمه شب نوشته ها – ۱۷ – بغضی که ترکیدن آغاز کرد!
سرانجام تلاش های بخشی از زندانیان سیاسی سابق و خانواده های قربانیان دهه شصت ( تجمع ایران تریبونال )  بثمر نشست و دادگاه لاهه در نشست سه روزه خود جمهوری اسلامی را به جنایت علیه بشریت محکوم کرد. جا دارد که به این زندانیان سیاسی و خانواده های قربانیان آن دهه شوم شادباش بگوئیم و امیدواریم که گوشه ای از زخمهای باز و بی پایان آنان مرحمی یافته باشد. پیش از این نیز دو گزارش از چگونگی برگزاری این اجلاس منتشر شده بود و شهادت تعدادی از بازماندگان منتشر شده بود. شهادت هائی تکاندهنده که خواندن سطر سطر آن گویای ابعاد دهشتناک جنایات مسئولین وقت جمهوری اسلامی بوده است و هم از اینرو محکومیت این نظام از سوی این دادگاه که تا حدودی نیز در ثبت و علنی شدن این واقعه شوم و تاریخی نقش خواهد داشت, شادی آور است.

تردیدی نیست که جمهوری اسلامی همانطور که تا کنون سکوت مرگبار خود را در این ارتباط ادامه داده است از این پس نیز بی اعتنا به این واقعه تاریخی تلاش میکند تا نتیجه این دادگاه و تلاش زندانیان سیاسی و خانواده های آنان را کم اهمیت نشان داده و با بی اعتنائی از آن گذر کند.

اما حقیقت این است که آمران این جنایات و هم آنها که هنوز زنده اند و با بی شرمی و در کمال آزادی به کشورهای مختلف اروپائی سفر میکنند, از این پس با مشکلاتی چند دست به گریبان خواهند بود. درباره پیامدهای محکومیت رژیم در این دادگاه در حال حاضر نمیتوان بروشنی طرح کرد. اما این هنوز از نتایج سحر است و این واقعه میتواند در سطح بین المللی تاثیرات خود را بگذارد.

محکومیت جمهوری اسلامی در دادگاه لاهه از جوانب بسیاری حائز اهمیت است. این دادگاه بلحاظ رسمیت و وجهه بین المللی دارای سوابقی شناخته شده و مقبول است و میتواند بلحاظ آگاه گری و تبلیغاتی افکار جهانیان را متاثر کند.
برای اولین بار یک نهاد بین المللی و شناخته شده جنایات دهه شصت از سوی حاکمیت را طرح و مورد پذیرش قرار داد.
تلاش زندانیان سیاسی و بازماندگان و خانواده قربانیان آن دهه در طیف های گوناگون و صرفنظر از ایدئولوژی و تعلقات سازمانی آنها بشکل همگانی انجام یافت و بثمر نشست.

شعار نمی بخشیم و فراموش نمی کنیم  سالهاست که بر زبانها جاری است و دادخواهی از قربانیان آن دهه سرکوب و ستم تا حذف کامل جمهوری اسلامی از صحنه سیاسی اجتماعی کشورمان ادامه خواهد یافت. تلاش ایران تریبونال و محکومیت جمهوری اسلامی در دادگاه لاهه گامی بلند برای دادخواهی و مبارزه با فراموشی آن دوران بوده است.

لینک گزارش ها را در انتهای سطور می بینید.
نظری بیاندازید به گزارشات و شهادت های شاهدان در روز اول و دوم برگزاری این دادگاه و موهای سیخ شده بر اندامتان را ببینید. باور نکردنی است که آنچنان با زندگی فرهیختگان و برگزیدگان کشورمان رفتار کردند و هنوز هم پس از گذشت نزدیک به سه دهه آثار و پیامدهای آن جنایت برپاست.

برخی گفتند که آثار آنهمه شقاوت را هنوز در هسته های خانوادگی خود حس میکنند و آن دیگران گفتند که آن صحنه های تیرباران و کشتار را هرگز فراموش نخواهند کرد.

۲۷٫۱۰٫۲۰۱۲

گزارش اول
گزارش کوتاهی از اولین روز محاکمه جمهوری اسلامی در سالن صلح دادگاه لاهه
http://gozareshgar.com/10.html?&tx_ttnews[tt_news]=18994&tx_ttnews[backPid]=23&cHash=0a8f2391234d811c2abed94e03fdf8d3

گزارش دوم
گزارش دومین روز محاکمه جمهوری اسلامی در سالن صلح دادگاه لاهه
http://www.irantribunal.com/ASNAD/Tribunal-gozaresh-2.html

گزارش روز سوم
یک خبر مهم تاریخی: جمهوری اسلامی در دادگاه لاهه، به جنایت علیه بشریت محکوم شد!
http://gozareshgar.com/10.html?&tx_ttnews[tt_news]=19017&tx_ttnews[backPid]=23&cHash=b9266702c6ff2a7f10e7b20a98e5b931