این نکته گفتنی است که گزارشگران پایان فعالیتش را در اوج اعلام می کند. جائی برای شادی دشمنان آزادی و برابری نیست. این رسانه دکانی ورشکسته نیست. میدان محدود خود را رها می کند تا در مکانی دیگر حضور یافته و موثر تر و کاری تر از گذشته به سهم خود بر استبداد و سانسور بشورد و برای باز پس گیری آزادی به یغما رفته توسط جمهوری اسلامی دوش بدوش خیل عظیم آزادیخواهان تلاش کند. ….

 اطلاعیه مختصر گزارشگران علیرغم گویا بودنش ولی سوالات بسیاری ایجاد کرد که دوستان در نامه هایشان بدان اشاره داشته اند. این مطلب شاید پاسخی به برخی از این سوالات باشد. از همه  عزیزان برای همدلی و نامه های سرشار از محبت شان از همین طریق سپاسگزارم.همچنین از ستاره گرامی که با نوشته اش ما را شرمنده از این اقدام و انتشار این اطلاعیه می کند. آنهائی که با گزارشگران همراه بوده اند بخوبی میدانند که گزارشگران هر زمان که رخستی یافته است از هم صدائی و همبستگی در خبر رسانی گفته است و در تلاشهائی مشترک نیز از جمله تجمع ( کانون روزنامه نگاران و نویسندگان برای آزادی ) همراه تعداد کثیری از رسانه ها و فعالین سیاسی دیگر شرکت جسته است.

این تلاش ها در امتداد فعالیت خبررسانی سایت ادامه داشته و تا همین لحظات با کوشش برای تدارک تجمعی از وبلاگنویسان آزادیخواه همراه بوده است. راه اندازی گزارشگران با این تصور همراهی داشته که به تشکیل  قطبی خبری از نیروهای ازادیخواه و برابری طلب یاری رساند. این تصور اما با واقعیات موجود در میان این نیروها در خارج از کشور همخوانی نداشت. کوشش های ما و تعداد کثیری از همفکران ما در وبلاگ خانه ها و سایتهای دیگر با دیواری از تفکر سنتی – سکتاریستی  برخورد میکرد که تمایلی به خروج از تعلقات فکری  خود نداشتند و تمایلات گروهی و جمعی خود را بر نیازهای حقیقی جنبش مبارزاتی در خارج کشور که از جمله ایجاد رسانه ای رسا و توانا که صدای تبعید را بداخل برساند,  ارجحیت میدادند. این تمایلات بعنوان مانع و رادع در برابر شکلیابی قطبی خبری و قدرتمند و از این نیروها قرار میگرفتند.

از سوی دیگر پیشرفت های تکنیکی و نیازمندی های نوین در عرصه فعالیت مجازی,  نشانگر عقب ماندگی  رسانه های تک سلولی و حتی تجمع چند سلولی بودند. به تعبیری دیگر و از زاویه دید گزارشگران عصر, عصر شبکه های اجتماعی است حال آنکه رویای ایجاد همبستگی میان تک سلولی ها پس از سالها درجا زدن به تئوری کهنه ای تبدیل شده بود.

در شرایطی که شبکه های اجتماعی متکی به تکنیک های جدید برنامه ریزی در روند جابجائی های سیاسی و تغییرات در این حوزه نقش بازی می کردند و تاثیر گذار بودند, رسانه هائی همانند گزارشگران در جستجوی حفظ شرایط موجود خود و نگهداری محدوده بازتاب آن بودند. سایت های دیگر نیز که در چارچوب حذف کلیت رژیم و با فاصله از اصلاح طلبان و رفورمیست ها حرکت می کردند, اوضاع بهتری نداشتند. با نگاهی به آمارهای رسمی از جمله آلکسا اوضاع نا مطلوب و بویژه اتمیزه رسانه های مخالف رژیم را میتوان بررسی کرد. شبکه های اجتماعی اما سیاستگذاری می کردند. به یک دلیل ساده که تعلق عمومی تری داشتند.

 اینکه گردانندگان این شبکه ها در دام تبلیغات پولساز و درآمدهای جنبی از این بابت افتادند و بمرور همانند بالاترین به سرکوب ازادی بیان و عقیده نویسندگان و وبلاگ های آزاد و مستقل پرداختند و زرق و برق توانائی های سلطنت طلبان و سبزها این سیاست بالاترین را ترغیب کرد اما از این حقیقت نمی کاهد که امروزه شبکه های اینترنتی حرف اول رسانه ای را می زنند. ضمن باور به اینکه برخی از رسانه ها بلحاظ وابستگی شان به نهادهای متصل به امکانات برخی از دولت ها توان انعکاس خود را نیز افزایش داده اند و در زمره پر بیننده های اینتر نتی قرار دارند.

 آنانکه جیب های سنگین تری دارند توانائی انعکاس و تبلیغات بیشتر نیز دارند. با وجود این هنوزتفاوت و فاصله ای بسیار با شبکه های عمومی دارند. اعتراضات خیابانی چند سال گذشته برخا با هماهنگی های جوانان در شبکه های اجتماعی صورت می گرفت. خبر رسانی لحظه ای بدون حضور شبکه های اجتماعی قطعا با تاخیر انجام می گرفت. دنیای ارتباطات و تکنولوژی پیشرفته آن همانند اینترنت اگر چه بستر پایه ای تبادل نظر و افکار و اخبار است اما ابزار بکارگیری آن در حوزه سیاسی و اجتماعی, شبکه های اجتماعی هستند که  اعضای آن صرفنظر از اختلافات جزئی یا اساسی با هم در آن تجمع دارند.

گزارشگران چنانچه میانگین ده سال فعالیت آنرا در نظر بگیریم روزانه نزدیک به هزار بیننده داشته است. چنانچه فراز و فرود آنرا فراموش نکنیم. بعنوان نشریه ای اینترنتی با تعلقات و تشخص خود این بازتاب مقبول و قابل تحسین است. اما زمانی که در نظر بگیریم یکی از همین شبکه های اجتماعی در اوج اعتراضات خیابانی تنها ده هزار آنلاین در یک لحظه داشته است میتوانیم از دامنه توانائی های این شبکه های اینترنتی خبر دار شویم.

چنانچه در نظر بگیریم که برخی از تظاهرات در خیابانها مستقیما از طریق اطلاع رسانی در یکی از شبکه های اینترنتی صورت یافته است سپس میتوانیم نقش آن وبلاگنویس در تحولات سیاسی مصر را ارزیابی کنیم. سوالی که همواره در برابر گزارشگران قرار گرفته است این است که چشم انداز فعالیت های حجیم همکاران این رسانه چیست؟ دامنه تاثیرگذاری آن کدام است؟ بود و نبود این رسانه در روند تحولات سیاسی اجتماعی چه تغییراتی ایجاد خواهد کرد؟ در شرایطی که سانسور و سرکوب رسانه ها در داخل کشور بیداد می کند, این رسانه کدام مقاومت را در برابر آن سازماندهی خواهد کرد؟

این نکته هم روشن است که در مواردی بلحاظ خبر رسانی و تولید مطالب و بویژه فراخوان ها این رسانه با همیاری همراهان خود بلحاظ موردی توانا بوده است. تنها یکی از تلاشهای این رسانه با همراهی برخی از فعالین کارگری دیگر ( فراخوان مربوط به رضا شهابی ) بعنوان گسترده ترین فراخوان امضاء شده حمایت کنندگان در خارج از کشور شناخته می شود. اینکه ارتباطات گسترده با داخل کشور از مشخصه های این رسانه بوده است نیز پیداست. اما این نکات تنها بخشی از حقایق است.

واقعیت دیگر این است که بسیاری از مطالب منتشر شده در این رسانه متونی هستند که همزمان در تعدادی دیگر از رسانه ها نیز منتشر می شوند. خوانندگان مشخصی دارند. بازدید کنندگان  رسانه مطلب مورد نظر را در تعدادی دیگر از رسانه ها نیز می توانند بخوانند. برخی از فعالین لیست های جمعی با رقم دویست و پنجاه ارسالی دارند در حالی که مطالب فرستاده شده آنها تنها در بر گیرنده تمایلات بخش کوچکی از اپوزیسیون خارج کشور است. وب گردی از علایق و تمایلاتی است که همگانی نیز می باشد. نوشتارها و مطالب که بصورت فله ای ارسال می شوند اگر چه متون ارزشمند هستند اما سیمائی تکراری و خسته کننده برای رسانه ها ایجاد می کنند و از جذابیت و تنوع مطالب آن رسانه می کاهند.

ما در اوج میرویم!
این نکته گفتنی است که گزارشگران پایان فعالیتش را در اوج اعلام می کند. جائی برای شادی دشمنان آزادی و برابری نیست. این رسانه دکانی ورشکسته نیست. میدان محدود خود را رها می کند تا در مکانی دیگر حضور یافته و موثر تر و کاری تر از گذشته به سهم خود بر استبداد و سانسور بشورد و برای باز پس گیری آزادی به یغما رفته توسط جمهوری اسلامی دوش بدوش خیل عظیم آزادیخواهان تلاش کند.

سانسورچیان در میان تبعیدیان!
ده سال فعالیت رسانه ای اگر چه دوستان مان را هویدا کرد اما نشان داد که صرف نامیده شدن بعنوان تبعیدی و یا لیبرال و چپ نمیتواند مترادف با آزادیخواه, رهائی طلب و … قرار گیرد. بخشی از رسانه ها گزارشگران را بجرم!! رادیکالیسم و استقلالش تحریم کردند و تعدادی از فعالین سیاسی بظاهر چپ غضب خود را از این چموش!! منتقد و غیر سازمانی خود بارها بیان کردند. لمپن های دنیای مجازی نیز از هیچ ابزار و شعبده بازی  برای ایجاد تردید و ابهام در مورد این رسانه دریغ نکردند. تاوان غیر وابستگی را ما تنها به جمهوری اسلامی ندادیم. این ویژگی بهانه ای برای حمله فرقه گرایان در صفوف اپوزیسیون خارج از کشور و از جمله چپ سنتی – سکتاریست نیز به ما بود.

 قربانیان جمهوری اسلامی و زندانیان سیاسی!
به جرات میگوئیم که در یک دهه اخیر هیچ  نهادی رسانه ای در اندازه ها و توانائی های سایت گزارشگران در زمینه افشا و انتشار اسناد رسوائی رژیم در این زمینه تلاش نداشته است. دهها گفتگو و مطلب و فراخوان بیلان این کوشش ها بوده است. که در لینک ها و آرشیوهای سایت قابل دسترسی هستند. این کوشش ها را هم وظیفه خود دانسته ایم و هم بدان مفتخر هستیم. در این زمینه از فعالیت هایمان از سوی برخی رسانه ها بطور مطلق سانسور شدیم. اتهام, نگاه عمومی ما به پدیده زندانیان سیاسی و این گفتمان بود. بر این نگاه همچنان ارزش می گذاریم و معتقدیم که بدون آن مردم کشورمان نمیتوانند موفق به محو این پدیده  از زندگی شان شوند .

 حملات ایذائی نیروهای غیبی!
در پروسه فعالیت هایمان بمرور و فزاینده با حملات ایذائی روزانه ناشناختگان روبرو بوده ایم. ابعاد این هجوم را میتوان با یک ساعت کار خنثی کننده روزانه تعریف کرد. تهاجمی فلج کننده و سازمان یافته از سوی نیروهائی که بر ما نیز هویتشان پوشیده است.

 دو بار حک شدیم!
سالها قبل نیروهای مزدور جمهوری اسلامی در یکی از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس ضمن حک کردن این رسانه تصویری از سوار کار روی اسب و شمشیر بدست را روی صفحه اول سایت حک کردند. باز سازی شدیم و به راهمان ادامه دادیم. چندی پیش نیز سایت مورد هجوم واقع شد. بر طبق گزارشات دوستان گزارشگران حمله اخیر نه از سوی جمهوری اسلامی که از طرف یکی از هواداران سازمانهای سیاسی در خارج کشور صورت یافته بود. باز سازی و براه خود ادامه دادیم.

بسیاری از فعالین سیاسی در روند فعالیت گزارشگران مستقیما در انتشار آن فعالیت داشته اند و برخا روزانه ساعاتی را به آن اختصاص داده اند که در همین سطور از آنان سپاسگزاری می کنم و امید که در آینده نیز در بسترهای دیگر کار جمعی در کنار هم باشیم. 

از تمامی رسانه هائی که در کنار گزارشگران بوده اند و در انتشار مطالب این رسانه زحمت کشیده اند قدردانی و آرزوی موفقیت برای آنها:

 راه کارگر نیوز

وبلاگ پرتو

راه کارگر کمیته مرکزی

اندیشه نوین

اتحاد کارگری

آزادگی

ایران گلوبال

وبلاگ اشتراک

آزادی بیان

پیک ایران

سینمای آزاد

حزب کمونیست ایران

باز آفرینی واقعیت ها

البرز ما

لجور

سبد سبد ستاره

ایران تریبون

مبارزان کمونیست

ملیون ایران

هزل دات کام

احترام آزادی

پژواک ایران

رنگین کمان

کانون زندانیان سیاسی

دیدگاه

اطلاعات نت

جافک

سلام دمکرات

رادیو برابری

SPI

دگرگونی

ایران امروز

و ….

 ۲٫۵٫۲۰۱۳
Sooren001@yahoo.de
http://gozareshgar.com