دویچه وله:
روز پنج‌شنبه (۲۷ ژوئن) پرتغال شاهد اعتصاب عمومی در اعتراض به سیاست صرفه‌جویانه دولت بود. اعتصاب سراسری باعث از کار افتادن حمل و نقل عمومی شد. نرخ بیکاری به رکورد ۱۸ درصد در پرتغال رسیده است.
اتحادیه‌های کارگری کشور پرتغال روز پنج‌شنبه (۲۷ ژوئن/ ۶ تیر) در اعتراضی مسالمت‌آمیز به سیاست‌های صرفه‌جویانه دولت که به بدترین رکود اقتصادی از دهه ۱۹۷۰ تا کنون انجامیده دست به اعتصاب سراسری یک روزه زدند. این اعتصاب توقف حمل ونقل عمومی را در پی داشت.

به گزارش رویترز در این روز قطارها و متروها و بسیاری دیگر از وسایل حمل و نقل عمومی از کار باز ماندند. توقف حمل و نقل عمومی منجر به استفاده بسیاری از شهروندان از وسایل حمل و نقل شخصی و در نتیجه ایجاد ترافیک شدید خصوصا در ورودی‌های شهر لیسبون شد. دولت پرتغال تا کنون از ارایه اطلاعاتی درباره میزان گستردگی اعتصاب خودداری کرده است.
تنها در یک تجمع در مقابل پارلمان این کشور در بعد از ظهر روز گذشته هزاران نفر شرکت کردند که در مقابل دیگر تجمعات شکل گرفته از ۲۰۱۱ تا کنون تجمع بزرگی محسوب نمی‌شد.
این چهارمین دور از اعتراضات عمومی در کشور پرتغال نسبت به سیاست ریاضت اقتصادی دولت است که از سال ۲۰۱۱ و در پی دریافت کمک مالی ۷۸ میلیارد یورویی از اتحادیه اروپا و صندوق بین‌المللی پول شکل گرفته است. همه اعتراضات تا کنون عاری از خشونت گزارش شده‌اند.

اعتصاب “فریاد مقاومت” است
“کنفدراسیون عمومی کارگران” و “اتحادیه عمومی کارگران”، دو اتحادیه اصلی کارگری، اعتصاب روز پنجشنبه را ترتیب دادند. این دو اتحادیه جمعا بیش از یک میلیون عضو دارند.
کارلوس سیلوا٬ رهبر اتحادیه عمومی کارگران پرتغال٬ در گفتگو با رویترز سیاست‌های ریاضت اقتصادی را “تنبیهی برای کشور٬ نقض حقوق مردم و مجازاتی برای کارگران و مستمری‌بگیران” ارزیابی کرد. او اعتصاب را “فریاد مقاومت” در برابر چنین سیاست‌گذاری‌هایی دانست.

روز گذشته بر اثر اعتصاب گسترده در پرتغال بسیاری از خطوط اتوبوس از حرکت باز ماندند. بسیاری از شهروندان مجبور به برگزیدن راه‌های طولانی‌تر که تعداد محدودی اتوبوس ‌در آن مسیرها مشغول خدمات‌رسانی بودند شدند. جمع‌آوری زباله در بسیاری از شهرهای پرتغال متوقف شد و ناوگان ماهیگیری در منطقه الگاروه (Algarve) از بندر حرکت نکرد.
همچنین به گفته مدیران هوایی کشور ۳۷ پرواز از چند صد پرواز ملغی شد. روزنامه‌نگاران خبرگزاری رسمی کشور٬ “لوسا” نیز دست از کار کشیدند. در بخش خصوصی همچنین کارکنان کمپانی فولکس‌واگن که در خارج لیسبون قرار دارد دست از کار کشیدند و تولید ۶۰۰ اتوموبیل در این روز متوقف شد.

“اعتراض برای من غذا نمی‌شود”
اگرچه شهروندان کشور پرتغال از سیاست ریاضت اقتصادی و مالیات شدید به تنگ آمده‌اند اما به علت نرخ بیکاری بالا که به رکورد ۱۸ درصد رسیده است و همچنین بحران اقتصادی شدید سه سال گذشته٬ نسبت به از دست دادن مشاغل خود هراسان‌اند. از همین رو اعتصاب روز گذشته از سوی برخی افراد حمایت نشد.

یک برق‌کار ۵۳ ساله به رویترز گفت که “ماجرا ساده است٬ اگر کار نکنم٬ چیزی برای خوردن ندارم.” او با این‌که گفت از دولت “خسته” است و ریاضت اقتصادی را “خفه‌کننده” می‌داند٬ اما بیان کرد که “این اعتراض‌ها برای خانواده من غذا نمی‌شود”.
یکی دیگر از دلایل مشارکت نکردن برخی افراد در اعتراضات به سیاست‌های مالی دولت وضعیت آب وهوایی کنونی پرتغال است. پرتغال در حال حاضر در گرم ترین دوره سال به سر می‌برد و برخی افراد جوان ‌ترجیح می‌دهند این روزها به جای مشارکت در اعتراض و اعتصاب، وقت خود را در سواحل سپری کنند.

با این‌همه اتحادیه‌های کارگری امیدوارند که این چهارمین اعتصاب سراسری در دو سال گذشته دولت را وادار به تغییر سیاست کند. با این‌همه برخی تحلیل‌گران می‌گویند امیدوار نیستند اعتراضات تغییری در موضع دولت کنونی ایجاد کند. دولت ائتلاف راست میانه‌رو اکثریت مطلق پارلمان را در اختیار دارد و هیچ نشانه‌ای از طریق رویکرد در سیاست‌هایش مبنی بر جبران کسری بودجه از طریق استقراض دیده نمی‌شود.