سهم مردم از نام‌‌های بلند صنایع اراک تنها آلودگی و بیماری است. به داد‌‌مان ‌برسید‌. ….
در این نامه که امروز خطاب به رئیس جمهور، رئیس قوه قضاییه و رئیس مجلس شورای اسلامی نوشته شد، آمده است: به داد ما مردم مظلوم اراک برسید، ‌هر نفسی که می‌کشیم، یک گام به مواجهه با بیماری‌های مزمن ریوی، انواع سرطان، ‌آلزایمر، ‌نارسایی‌های قلبی و انواع و اقسام دیگر بیماری‌های سخت علاج یا در موارد بسیاری لاعلاج نزدیک‌تر می‌شویم.

در ادامه این نامه آمده است: همانگونه که مستحضرید اراک یکی از قطب‌های مهم صنعتی کشور است که با دارا بودن صنایع بسیار، نقش مهمی در روند حرکتی اقتصاد کشور دارد، اما بر خلاف نام‌‌های بلند از صنایعی که نوید درآمدی هنگفت و در پی آن آبادانی شهر و آسایش شهروندان را می‌دادند، سهم مردم اراک تنها انواع آلودگی‌هایی است که آلودگی هوا یکی از مصادیق بارز آن است.

هوایی که ما هر لحظه تنفس می‌کنیم و در بیشتر روزهای سال در وضعیت هشدار قرار دارد،‌ ملغمه‌ای است از دی اکسید گوگرد ناشی از سوخت مازوت، ذرات آلاینده و ترکیبات فلوئور ناشی از صنایع به ویژه صنعت آلومینیوم، سرب خروجی از اگزوزها، فلزات سنگین، هیدورکربن‌های حلقوی بنزینی و انواع آلاینده‌های سمی دیگر که هر یک به تنهایی برای به خطر انداختن سلامت شهروندان کافی است.

خانواده‌های اراکی در عدم امنیت روانی دائم زندگی می‌کنند و همواره نگران مواجهه با بیماری‌هایی هستند که فرآیند درمان آن‌ها طولانی و پر هزینه و یا ناممکن است،‌ عوارض و بیماری‌‌هایی مانند خوردگی بافت پوست، چشم‌ و ریه‌ها، برونشیت، ناراحتی‌های لثه و دندان ناشی از دی‌اکسید گوگرد، آلزایمر به دلیل رسوب آلومینیوم در مغز، انواع سرطان، زایمان‌های زودرس و غیر طبیعی و مرگ نوزادان، بیماری فشار خون در افراد زیر سی سال، خستگی، سردرد، و… متاسفانه در این شرایط هیچ یک از مسئولان ذی‌ربط مسئولیت نمی‌پذیرند یا صورت مسئله را پاک می‌کنند و یا دیگری را مقصر می‌دانند و یا موضوع را به همدیگر پاس‌ کاری می‌کنند و سهم شهروندان اراکی اما از این تقصیر مرگ خاموش، تدریجی، پرهزینه و همواره با درد و رنجی جانکاه است.

در ادامه این نامه آمده است: پاک شدن صورت مسئله و انکار آلایندگی از سوی برخی صنایع و مسئولان ذی‌ربط درد مضاعفی است که شهروندان تحمل می‌کنند و توهین به شعور مردمی است که در زندگی روزمره و چه بسا در هر دم و بازدم خویش این آلودگی و اثرات آن را لمس می‌کنند، در چنین شرایطی ذهن شهروندان اراکی هر روز درگیر پرسش‌‌هایی است که تا به حال هیچ گاه به پاسخ مشخص و معلومی نرسیده است، پرسش‌هایی نظیر اینکه چرا در این شرایط سلامت جسم و جان و روان مردم در برابر عوامل دخیل دیگر بی اهمیت‌ترین عاملی است که به راحتی از آن چشم پوشی می‌شود؟

چرا مسئولان آلومینیوم سازی به مصوبات هیئت دولت پایبند نیستند و نه تنها طرح انتقال کارخانه به فاصله‌ای استاندارد از شهر را اجرا نمی‌کنند، بلکه در کنار طرح‌های توسعه (که به جای انتقال کارخانه صورت گرفته است) خطوط قدیمی و از دور خارج را نیز وارد خط تولید کرده و از همه این موارد تاسف‌بارتر اینکه کاملا منکر آلایندگی این کارخانه‌ هستند و در نمایشگاه‌های زیست محیطی به عنوان صنعتی پاک، غیر آلاینده و دوستدار محیط زیست شرکت می‌کنند.

چرا در کشوری که دومین منابع بزرگ گاز جهان را در اختیار دارد شرکت ملی گاز سوخت مورد نیاز نیروگاه برق حرارتی را تامین نمی‌کند، (به گفته مسئولان نیروگاه) و همچنان مازوت مصرف می‌شود؟ مازوتی که قیمتش چند برابر گاز است و برای تاسیسات این سرمایه ملی استهلاک شدید ایجاد کرده و عمر مفید آن را به شدت کم می‌کند، با وجود این مازوت مصرفی نیروگاه همچنان هوای اراک را می‌آلاید و نیروگاه را نمی‌فرساید، دردناک‌تر اینکه برخی مسئولان باز هم صورت مسئله را پاک می‌کنند و بدون اشاره به جهت ورزش بادهای غالب اراک با اعلام شعاع آلودگی ده کیلومتری نیروگاه، تاثیر آن را در آلودن هوای شهر ناچیز می‌دانند.

این نامه می‌افزاید: پرسش دیگر اینکه چه ارتباطی میان سفر مسئولان عالی‌رتبه کشوری به شهر اراک و سوخت نیروگاه دارد که از یک یا دو روز پیش از سفر ایشان و در بازه زمانی این سفرها نیروگاه به جای مازوت گاز مصرف می‌کند؟

چرا در دیگر صنایع آلاینده که در سایه آلایندگی آلومینیوم‌سازی و نیروگاه آلودگی‌شان نادیده می‌ماند، نوسازی فن‌آ‌وری و فیلترینگ مناسب صورت نمی‌گیرد، چرا برای گره‌‌های ترافیکی، خیایان ‌بندی نامناسب و کمبود پارکینگ در بافت مرکزی شهر چاره‌ای اندیشیده نمی‌شود؟

چرا برای اتوبوس‌های ناوگان حمل و نقل شهری پایانه‌هایی وجود ندارد تا ایستگاه‌ها گره ترافیکی ایجاد نکنند و چرا این اتوبوس‌ها گاز سوز نمی‌شوند؟ افزون بر اینکه دست کم بنزینی که در جایگاه‌های سوخت این شهر عرضه می‌شود، بنزینی با کیفیت بهتر و مناسب‌تر باشد تا آلودگی کمتری ایجاد کند؟

چرا فضای سبز شهر اراک (شمار درختان) به جای افزایش روز به روز در حال کاهش است و برای حفظ درختان موجود تلاشی نمی‌شود؟ به عنوان یک نمونه می‌توان از درختان نوار جنگلی منطقه الهیه و شهرک مسکن مهر نام برد که به دلیل عدم رسیدگی به جا و به موقع اغلب خشک و یا نیمه خشک شده‌اند!

چرا طرح جامع کاهش آلودگی هوای اراک که در تاریخ یازدهم شهریور ماه سال ۸۶ در هیئت وزیران با استناد به اصل یک صد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصویب شد تاکنون اجرایی نشده و به نتیجه نرسیده است؟

بودجه هنگفتی که برخی صنایع آلاینده و سازمان‌های متولی اجرای این طرح از اعتبار آن دریافت کرده‌اند در کجا و چگونه خرج شده است که اکنون نه تنها شاهد کاهش میزان آلودگی هوا نیستیم، بلکه افزایش نگران کننده آن یکی از دغدغه‌‌های اساسی ذهنی و عینی ما شده است.

در این نامه آمده است: از شما مسئولان محترم که در راس امور اجرایی، قانونگذاری و قضایی جمهوری اسلامی ایران قرار دارید استدعا داریم چند صد هزار شهروند اراکی را در این شرایط تنها نگذارید، بدیهی است که ما خواهان تعطیلی و توقف کار هیچ کارخانه‌ای نیستیم، چرا که از تبعات اقتصادی و اجتماعی آن آگاه هستیم، اما به ما حق دهید که خواستار تغییر شرایطی باشیم که امنیت روانیمان را بر هم زده است، چرا که مدام این واقعیت تلخ را احساس می‌کنیم که با هر نفس یک گام به بیماری‌های سخت‌علاج و یا لاعلاج نزدیک‌تر می‌شویم،‌ ما خواستار تحقق شرایط و احقاق حقی هستیم که دولت، مجلس و قوه قضاییه بارها و بارها بر آن تاکید کرده‌اند.

در بخش دیگری از این نامه آمده است: این نامه به مهر و امضای دو هزار نفر از شهروندان اراکی (شخصیت‌های حقیقی و حقوقی) اعم از کارگران شاغل در صنایع، کارمندان، اصناف مختلف بازار، دانش‌آموزان و دانشجویان، جامعه پزشکان و دارو سازان، مهندسان، وکلا، فرهنگیان، شرکت‌های ساختمانی و خدماتی، بیماران سرطانی، ریوی و دیگر بیماران مبتلا به بیماری‌های خاص، خانواده معظم شهدا، جانبازان، زنان خانه‌دار و دیگر قشرهای مختلف مردم این شهر رسیده است.

در این نامه آمده است: از اواسط اسفند ماه، با تلاش نمایندگان شهر اراک در مجلس شورای اسلامی و با پیگیری استاندار، فعلا مشکل آلودگی هوا از جانب نیروگاه با جایگزین شدن گاز به جای مازوت برطرف شده است، اما مشکل آلودگی هوای شهر اراک، تنها از جانب نیروگاه نبوده و نیست، ضمن اینکه در فصل سرما و با افزایش مصارف گاز خانگی و استفاده نیروگاه از مازوت این مشکل باز گریبان مردم را خواهد گرفت و همراه با پدیده وارونگی هوا در بسیاری از روزها، وضعیت تنفس شهروندان را از مرز هشدار به مرز خفگی خواهد رساند.

این نامه می‌افزاید: احداث خط لوله اختصاصی گاز برای نیروگاه می‌تواند این مشکل را به صورت بنیادین حل کند، علاوه بر آن شهروندان اراکی اینک با دغدغه دیگری مواجه‌اند و آن فرآیند تبدیل مازوت به بنزین در فاز دوم پالایشگاه شازند است که به خاطر فن‌آوری از دور خارج، آلایندگی بسیار خطرناکی دارد،‌ بر این نگرانی‌ها بیفزایید ادامه آلایندگی آلومینیوم‌سازی و دیگر صنایع مجاور شهر و عدم اجرای طرح‌های جدید و موثر فیلترینگ به خاطر صرفه‌جویی در هزینه‌ها و سودآوری بیشتر، بی‌توجهی مسئولان به از بین رفتن فضای سبز و منابع طبیعی موجود وعدم جایگزینی و در کل اجرایی نشدن و به نتیجه نرسیدن طرح جامع کاهش آلودگی هوای اراک پس از شش سال.

در این نامه آمده است: اصل این سند دادخواهی مردم اراک در موسسه زیست محیطی سبز اندیشان اراک موجود است، سبزاندیشان با اعلام حمایت از تمامی عزیزان مسئولی که نسبت به سلامت جان و روان مردم منفعل نیستند و برای ارتقای آن تلاش می‌کنند، به ویژه نمایندگان مردم اراک در مجلس شورای اسلامی تاکید می‌کند که خود را در برابر سلامت همه شهروندان اراکی مسئول می‌داند و با تشکر از اعتماد و همکاری امضاء کنندگان این نامه به خاطر مسئولیتی که شهروندان اراکی بر عهده این موسسه گذاشته‌اند، مصرانه پیگیر به نتیجه رسیدن این مهم خواهد بود.