از این رو می‌توان نیت امپریالیسم امریکا را حدس زد؛ اجازه نابودی PYD و YPG قبل از “نجات ” کوبانی! دولت ترکیه قول داده که اجازه سقوط کوبانی را ندهد، همچنین عملکردشان در این زمینه متناقض است. نیروهای ترکیه به مدافعان کوبانی همچون کسانی می‌نگرند که از سر ناچاری می‌جنگند.PYD و PKK که دو سازمان کرد هستند پیش بینی کرده‌اند؛ تنها زمانی نیروهای ترکیه به مصاف داعش خواهند رفت که PYDشکست خورده باشد. فعالیت‌‌‌ها در این زمینه یک ارزیابی دقیق را نشان می‌دهد. این واضح است که ترکیه ترجیح می‌دهد که روژاوا در برابر داعش شکست بخورد تا مبادا الهام بخش کردهای ترکیه شوند. جنگ نشان می‌دهد که امریکا به نسبت منافعش در عراق کمتر نگران اهداف انسان دوستانه است. داعش مدت‌‌‌ها قبل از هجوم به عراق وجود داشته و سال هاست که دست به اعمال شنیع می‌زند. در حقیقت کردها جبهه النصره که زمینه ساز تشکیل داعش بود، را در سال‌‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ از روژاوا عقب راندند. امریکا فقط زمانی به داعش توجه کرد که منافعش در عراق با تهدید مواجه شد. قبل از این از طریق نمایندگانشان به آنها پول و خدمات ارائه می‌داد. ….

کوبانی: دورویی  امپریالیسم ، تبانی ترکیه و جنگ قهرمانانه کردها

Written by Erdal Kacar Wednesday, 08 October 2014
مترجم: ق.خ

جنگ نیروهای کرد YPG و YPJدر دفاع از شهر کوبانی، در برابر نیروهای داعش که به لحاظ نفری و تجهیزات دست بالا رادارند، چیزی از حماسه کم ندارد.  جنگ بر سر کوبانی طی سه هفته گذشته شعله‌ور بوده و در روزهای اخیر شدت گرفته، بطوری که نیروهای کرد مجبور شدند از سنگرهایشان در خارج شهر به مرکز کوبانی عقب نشینی کنند. گزارش‌‌‌ها اکنون خبر از تشدید جنگ شهری می‌دهند بطوری که YPG   و  YPJ در برابر پیشروی داعش، خیابان به خیابان مقاومت می‌کنند.

ترس از وقوع یک کشتار همگانی در کوبانی با تبانی تهوع آور دولت ترکیه با داعش، با دادن اجازه عبور ازادانه از مرز ترکیه به آنها، برای تجدید قوا و کمک‌‌های پزشکی، وجود دارد. شورش کردهای ترکیه علیه حکومت حزب عدالت و توسعه در شهرهای بزرگ ترکیه شعله ور شده است.

کوبانی شهریست باجمعیتی بالغ بر ۱۶۰۰۰۰ نفر، که در مرز ترکیه و سوریه واقع شده است. کوبانی در طول مرز مورسیتپینار ترکیه قرار گرفته و در دو سوی دیگرش نیز داعش قرار دارد ؛ تل ابید در شرق و جرابلس در غربش. تصرف کوبانی برای داعش ارزش استراتژیک بالایی خواهد داشت، زیرا می‌تواند دو طرف مرزش را بهم مرتبط کرده و مواضعش در منطقه را یکپارچه سازد.  همچنین میتواند حمایت مالی نظامی بیشتری از طریق مرز ترکیه دریافت نماید.

کنترل کوبانی بدنبال گسترش انقلاب در سوریه، بدست بازوی PKK در سوریه یعنی PYD   افتاد. رژیم اسد در شرق و جنوب کشور و همچنین در مناطق کرد نشن شمال فروپاشید. عقب نشینی برای دفاع از غرب سوریه و جنگ با شورشیان در شهرهای اصلی نظیر دمشق و حلب، نیروهای اسد را مجبور به ترک این نواحی کرد. بنیاد گرایان اسلامی کنترل نواحی شرقی و جنوبی کشور را بدست گرفتند و این در حالی بود که کردها در  نواحی شمالی و کردنشین سوریه یا روژاوا اعلام  استقلال و خودمختاری کردند.

هجوم به کوبانی بخشی از هجوم وسیع به روژاوا بود که توسط نیروهای داعش که هزاران نفر تخمین زده می‌شوند و دارای سلاح‌‌های سنگینی همچون توپخانه و تانک هستند،  در ۱۵ سپتامبر از سه جهت  آغاز شد. با وجود تلاش‌‌های شجاعانه YPGوYPJ برای مقابله با پیشرویشان، داعش به کوبانی نزدیک و نزدیکتر و حلقه محاصره تنگ و تنگتر می‌شد، تا اینکه سرانجام تپه‌‌های کلیدی اطراف شهر را بدست اوردند. داعش از این موضع مرکز کوبانی را بمباران می‌کرد و آماده پیشروی به سمت حومه شهر می‌شد. نیروهای کرد نیز با افزودن به شدت حملاتشان،  پیشروی داعش را کند کردند.

نیروهایYPJ و YPG تنها با اسلحه‌‌های سبک و تعدادی اسلحه ضد تانک، نمایشی مبتکرانه، شجاعانه و باورنکردنی داشته‌اند. آنها شجاعانه از پس تانک‌‌های داعش بر امده‌اند و بسیاری از آنها را با ضریب اطمینان بالایی تخریب کردند. با وجود اینکه تعداد اعضای YPG و YPJ کمتر بوده اما آنها ضربات سنگینی به داعش وارد کرده‌اند و چندصد نفر از شبه نظامیان داعش را کشته‌اند. بسیاری از منابع کرد، ان را به مقاومت در استالینگراد علیه ارتش هیتلر در جنگ جهانی دوم تشبیه کرده‌اند.

مقاومت سرسختانه کوبانی تفاوتی آشکار با سقوط آسان موصل بدست داعش در ژوئن دارد. همه این اعتقاد را دارند که کوبانی چندان  تاب مقاومت در برابر حمله وسیع داعش را نخواهد داشت. دولت ترکیه و رسانه‌‌‌ها در طول هفته گذشته بارها با خوشحالی، سقوط کوبانی را با صدای بلند جار زده‌اند. اما مقاومت کوبانی در میان نغمه‌‌های خونین همچنان ادامه دارد. سقوط آسان موصل به دلیل فساد گسترده رژیم عراق بود، و ضعف و بی عرضگی ارتش عراق در کنار ظلم و ستم حکومت به سنی‌‌‌ها آن را تکمیل کرد.

از طرف دیگر مقاومت سر سختانه کوبانی در مواجهه با نیرویی قوی‌تر، به دلیل اراده آهنین کردهایی است که از خانه‌‌‌ها و جامعه و خودگردانی دموکراتیکشان دفاع می‌کنند. چشم‌انداز آزادی ملی و آرمان یک جامعه مساوات طلب و عادلانه، اراده مدافعان کوبانی را برای جنگیدن  راسخ تر می‌کند. در مناطق تحت کنترل YPGوYPJ مردم، امورشان را به طرزی دموکراتیک، و با مجامع مردمی و کمیته‌‌های محلی اداره می‌کنند. در این تجربه ما نگاهی اجمالی داریم به آنچه توانسته انجام شود تا کارگران معمولی اجازه بروز دادن اراده و نظرات خودشان را داشته باشند. این حقیقت توضیح می‌دهد که چرا کردهای کوبانی به حال خود رها شده‌اند. هیچ قدرتی در منطقه‌ نمی‌خواهد بازگشت PKK  و کنترلش بر نواحی خودگردانی را ببیند که مدلی برای تمام مردم منطقه شده است.

هرچند باید اشاره کرد که بعید نیست سیستمی که نهضت استقلال کردستان در پی تشکیل ان است چیزی غیر از ارزوی دموکراسی انتزاعی نباشد. با این حال چرخ گردون، سوسیالیسم و انترنایسونالیسم را برای کردها مقدر کرده است. آنها همچنین‌ نمی‌توانند روی کمک امپریالیسم امریکا و ترکیه حساب باز کنند.

جنگ منجر به بروز تمایلاتی شده که در زیر پوست جامعه وجود داشتند و اختلافات را از میان برداشته است. همچنین توانسته است نقاب از چهره بورژوازی و امپریالیسم بردارد. بی تفاوتی محض حکومت ترکیه در برابر کشتاری در شرف وقوع، آنهم تنها در چند کیلومتری مرزش، برای همه قابل رویت است. پس از گفتگو با حکومت ترکیه در انکارا ؛ سالی مسلم، رهبر کردهای PYD اعلام کرد ترکیه مایل نیست تا زمانی که PYD به ارتش آزاد سوریه نپیوسته است حتی  با پول خودش برای کوبانی اسلحه و مهمات جنگی بخرد. در نتیجه این واقعیت اشکار میشود که به جای احساس مسولیت در قبال مردمی که در معرض کشتار قرار دارند؛ دولت ترکیه به دنبال منافع جاه طلبانه امپریالیستی خود است.

همچنین منابع کرد به استناد شواهد ویدئویی گزارش داده‌اند که نیروهای داعش از ترکیه تجهیزات و خدمات پزشکی دریافت می‌کنند. یکی از ویدئوهای منتشر شده نشان می‌دهد که چهار جنگجوی داعش در طول مرز ترکیه و سوریه، و در نزدیکی کوبانی، جنگ افزار و تجهیزات  بارگیری می‌کنند. آنها سپس به دام نیروهای کرد افتاده و کشته شدند. و همچنین تعداد زیادی کامیون پارک شده بر روی قطار توسط  YPG   دنبال می‌شد که گمان می‌رفت تجهیزاتی هستند که دولت ترکیه میخواهد در اختیار داعش قرار دهد. اخیرا احمد داوود اوغلو مصاحبه‌‌‌ای با سی ان ان انجام داد، هنگامی که از او سوال شد؛ آیا دولت ترکیه داعش را در مرز تقویت می‌کند؟ پاسخ داد: هیچ کس‌ نمی‌تواند این را اثبات کند. در مواجهه با شواهد این جواب قانع کننده‌‌‌ای نیست.

قبل از اینکه داعش به علت پیشروی برق آسایش در عراق و بریدن سر اسیران  غربی تیتر اول خبرها شود، این مشهور بود که ترکیه نیروهای شورشی درگیر در سوریه از جمله بنیاد گران اسلامی را که با اسد می‌جنگیدند، تجهیز و تامین می‌کند. ترکیه همچنین اجازه استفاده از قلمرویش را برای آموزش و خدمات پزشکی به این گروه‌ها منجمله داعش می‌داد.

آنچه که گروه حاکم بر ترکیه از دخالت در جنگ داخلی سوریه نفهمیدند، خطر گسترش آن به ترکیه است. امکان وقوع اختلافات قومی، مذهبی و سیاسی سوریه، در ترکیه وجود دارد، هرچند به شکلی متفاوت. جنگ کوبانی اکنون سبب آشوب وسیعی در سراسر ترکیه شده است. عمل ترکیه ضربه سنگینی به مذاکرات در حال پیشرفت صلح زد که بین دولت ترکیه و نمایندگان کردها برای پایان بخشیدن به چهار سال جنگ با PKK در جریان بود. این بی اعتمادی گسترده‌ی ده‌ها ساله بین ترکیه و کردها را عمیق‌تر کرد. کردها به شدت از همدستی ترکیه با داعش عصبانی‌اند. مخصوصا تجمع تانک‌‌های ترکیه در مرز و مشاهده محاصره کوبانی توسط داعش، کردها را عصبانی تر کرده است.

در ادامه جانبداری‌های ترکیه از تروریست‌ها؛ ارتش ترکیه دست به تخلیه روستاهای همجوار با مرز سوریه و نزدیک کوبانی زد. پلیس ضد شورش و ارتش ترکیه به هزاران نفر از شهروندانی که در روستاهای مرزی جمع شده بودند تا تا شاهد جنگ باشند و به آوارگان کوبانی که به ترکیه پناه آورده بودند خدمات ارائه دهند، حمله کرد.  منابع کرد اظهار داشتند که هدف از تخلیه و حمله به شاهدین، پاک سازی منطقه و توانایی تقویت داعش بدون حضور شاهد بوده است. اینکه هنگام حمله هوایی امریکا، گروهی از نیروهای داعش به این سوی مرز ترکیه امده بودند، حقیقت داشت. علی رغم اینکه عبور از مرز آشکارا در برابر دیدگان نیروهای ارتش ترکیه صورت گرفته بود، آنها هیچ اقدامی نکرده بودند. سپس غیرنظامیان آنها را تا آنسوی مرزهای ترکیه تعقیب کردند.

گلوله و خمپاره‌‌های داعش از مرز ترکیه عبور کرده و به ساختمان‌هایی در ترکیه خورده بود و سبب تجمع غیرنظامیان برای تماشا شده بود. خیلی‌‌‌ها زخمی شده بودند و فقط بواسطه داشتن شانس بود که کسی کشته نشد. منابع کرد اشاره کردند که سربازان ترکیه مختصات مکآنهایی را که کردها برای پیشتیبانی استفاده می‌کنند، به داعش می‌دهند.  بدون در نظر گرفتن اعتبار این گفته ها؛ داعش بوضوح بارها به داخل قلمرو ترکیه شلیک کرده است. با این وجود نیروهای ارتش ترکیه واکنشی انجام نداده‌اند.

اخیرا پارلمان ترکیه طرحی تصویب کرده است که به نیروهای مسلح ترکیه اجازه می‌دهد به ائتلاف علیه داعش بپیوندند. این طرح همچنین درخواست ایجاد یک منطقه امن در شمال سوریه برای حمایت از ترکیه در برابر تهدید داعش کرده است. از نظر کردها این یک تهدید مستقیم برای هجوم و از بین بردن دستاوردهای استوار آنها در روژاوا است. بی‌میلی ترکیه برای دادن هر نوع امکانات به کوبانی و تماشای رنج کوبانی در برابر هجوم داعش، این ادعا را تقویت می‌کند.

جنگ کوبانی همچنین با ریاکاری محض امپریالیسم امریکا همراه بوده است. به دنبال یورش به عراق، امریکا و اعضای ائتلافش تصمیم گرفتند به داعش و سایر گروه‌های بنیادگرا در منطقه حمله کنند. با این ادعا که حملات هوایی با اهداف انسان دوستانه صورت می‌گیرد، تا از قتل عام غیرنظامیان بوسیله داعش در عراق و سوریه و نابودی حکومت عراق جلوگیری شود.

در ماه‌های گذشته از مردم کوبانی، _که از سه طرف مورد هجوم داعش قرار گرفته‌اند و پشت سرشان مرزهای نیمه متخاصم ترکیه قرار دارد،_ حمایت انسان دوستانه چندانی صورت نگرفته است. حملات هوایی امریکا به خاطر فقدانشان قابل توجه است. گویی در حقیقت حملات هوایی برای تنگتر کردن حلقه محاصره کوبانی توسط داعش بوده است. این که حمله هوایی موثری صورت نگرفته فقط مربوط به روزهای گذشته‌ نمی‌شود، این تاخیر تا زمانی که کوبانی و مدافعانش روی پای خود ایستاده باشند، به دلایلی حفظ خواهد شد.

از این رو می‌توان نیت امپریالیسم امریکا را حدس زد؛ اجازه نابودی PYD و YPG قبل از “نجات ” کوبانی! دولت ترکیه قول داده که اجازه سقوط کوبانی را ندهد، همچنین عملکردشان در این زمینه متناقض است. نیروهای ترکیه به مدافعان کوبانی همچون کسانی می‌نگرند که از سر ناچاری می‌جنگند.PYD و PKK که دو سازمان کرد هستند پیش بینی کرده‌اند؛ تنها زمانی نیروهای ترکیه به مصاف داعش خواهند رفت که  PYDشکست خورده باشد. فعالیت‌‌‌ها در این زمینه یک ارزیابی دقیق  را نشان می‌دهد. این واضح است که ترکیه ترجیح می‌دهد که روژاوا در برابر داعش شکست بخورد تا مبادا الهام بخش کردهای ترکیه شوند. جنگ نشان می‌دهد که امریکا به نسبت منافعش در عراق کمتر نگران اهداف انسان دوستانه است.  داعش مدت‌‌‌ها قبل از هجوم به عراق وجود داشته و سال هاست که دست به اعمال شنیع می‌زند. در حقیقت کردها جبهه النصره که زمینه ساز تشکیل داعش بود، را در سال‌‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ از روژاوا عقب راندند. امریکا فقط زمانی به داعش توجه کرد که منافعش در عراق با تهدید مواجه شد. قبل از این از طریق نمایندگانشان به آنها پول و خدمات ارائه می‌داد.

کردهای سراسر جهان و حامیانشان از قبیل سوسیالیست‌‌‌ها و مارکسیست‌‌‌ها نگران رنج هایی هستند که به مردم کوبانی وارد می‌شود. در همان زمان تحت تاثیر جنگ قهرمانانه مبارزان  YPGوYPJ قرار گرفتند. آنها تظاهرات هایی برای حمایت از مردم کوبانی در سرتاسر اروپا سازمان دادند.

همه در مورد لزوم جنگ با داعش سخن می‌گویند اما تاکنون این ادعاها  خیلی کم به عمل نزدیک بوده است. کردهای سوریه شجاع ترین مبارزان در برابر داعش بوده‌اند اما مغلوب قدرت مالی-نظامی بنیادگرایی اسلامی شده‌اند. آنچه می‌بایست صورت گیرد فراهم آوردن جنگ افزار‌‌های مورد نیاز کردهای کوبانی برای دفاع از خودشان است. برای دولتمردان غربی مشاهده پایان سردمداری چپ گرایان در روژاوا اهمیت بیشتری دارد. با این وجود آنها حتی به مبارزان داوطلب PKK هم که خواهان کمک به مردمی‌اند که از خود دفاع می‌کنند ،اجازه عبور از مرزهای کوبانی را‌ نمی‌دهند.

در روز‌‌های گذشته اعتراض‌‌های گسترده‌‌‌ای که بی شباهت به شورش نبودند، در بسیاری از شهر‌‌های ترکیه صورت گرفت. اعتراضات خشن تا دو روز گذشته در استانبول و ازمیر در جریان بوده‌اند، که همراه با شعله ور شدن خیابان‌ها و برخورد با پلیس گزارش شده‌اند. در بسیاری از شهر‌‌های کردنشین ترکیه از جمله دیاربکر، بتمان و ماردین و بسیاری نقاط دیگر، درگیری‌‌های خشن بین پلیس و معترضان گزارش شده. تا زمان نوشتن این مطلب، مرگ ۱۲ نفر در درگیری با پلیس گزارش شده است.

گزارش شده که در این تظاهرات‌‌‌ها چندین ساختمان حزب عدالت و توسعه در شهرهای کرد نشین به آتش کشیده شده و چندین ایستگاه پلیس مورد هجوم قرار گرفته وسلاح‌‌های آنها بدست تظاهرات کنندگان افتاده است. در ادامه ارتش ترکیه وارد خیابآنهای اکثر شهر‌‌‌ها و شهرستان‌‌های کرد نشین شد. این تظاهرات‌‌‌ها بخشی از واکنشها به درخواست PKK، برای گسترش جنگ کوبانی به تمام نقاط کردستان و جهان بود. همچنین یک احتمال واقعی هم وجود دارد که گریلاهای PKK ممکن است یک بار دیگر جنگ با ارتش ترکیه را شروع کنند، که به معنی پایان گفتگوهای صلح خواهد بود.

جنگ کوبانی می‌تواند جرقه‌‌‌ای باشد تا یک بار دیگر کردها را به حرکت در آورد. اعتراضات در کردستان و به مرکزیت ترکیه، اکنون به حد شورش رسیده‌اند. این میتواند عواقب انقلابی برای کردستان و ترکیه داشته باشد و قابلیت این را دارد که یک بار دیگر بهار عربی را زنده و کل منطقه را شعله ور سازد.

حمایت از مردم کرد در نبرد کوبانی و مرکز کردستان،  وظیفه مارکسیسیت هاست، همچنین وظیفه ماست که تاکید کنیم موفقیت از طریق تعصبات ملی‌گرایانه بدست‌ نمی‌آید بلکه از طریق سوسیالیسم بین‌المللی بدست می‌آید. این بدین دلیل است که به رهبران کرد؛ PYD، PKK،BDP و HDP بگوییم تا پیوندشان را رها کرده و گفتگوهای بیهوده‌شان با دولت بورژوای ترکیه را متوقف کنند. ما به رهبران کرد می‌گوییم هر توهمی مبنی بر امکان رستگای با همکاری آمریکا را، رها کنند. ما از رهبران آنها در خواست می‌کنیم که بر سر بورژوازی ترکیه فریاد بزنند، تا کارگران و عناصر پیشروی جامعه ترکیه برعلیه حکومتشان به خاطر ارتکاب اعمال شنیع قیام کنید.

مردم کرد نباید به هیچ ائتلاف امپریالیستی اعتماد کنند. نه آمریکا و نه اروپا هیچ کاری برای بدست آمدن یک میهن واقعی کرد انجام نخواهند داد و ترکیه از کردها تنها برای پیش بردن منافعش در منطقه استفاده می‌کند. آنچه لازم است، سازماندهی کارگران و دهقانان کرد با حمایت خواهران و برادران ترک‌شان است.

حکومت ترکیه دشمن اتحاد کارگران ترک و کرد است. کارگران کرد باید خواستار بدست آوردن حمایت طبقه کارگر ترکیه شوند و یک اتحاد بر علیه دولت ریاکار و سرکوب گر ترکیه شکل دهند. تا زمانی که رژیم بورژوای ترکیه در قدرت است از تمام منابعش را برای انکار حقوق اولیه دموکراتیک کردها، استفاده خواهد کرد. در تحلیل نهایی مسئله کردها تنها از طریق انقلاب علیه تمام رژیم‌‌های سرمایه‌داری مستبد در سراسر خاورمیانه قابل حل است.

این نوشته را به زبان اصلی بخوانید:
https://tabaqe.com/%C2%A0http://www.marxist.com/hypocrisy-of-imperialism-complicity-of-turkey-and-heroic-struggle-of-the-kurdish-people.htm

————————————————–
منبع: طبقه دات کام
https://tabaqe.com