در جامعه‌ای که بیشترین جمعیت را کارگران و حقوق بگیران تشکیل می‌دهند، متاسفانه کارگران از امکانات بسیار کمی برخوردارند. به راستی چرا کارگران باید در مجلس شورای اسلامی فقط یک نماینده داشته باشند، آن هم تحمیلی؟ ….

دستمزد کارگر چقدر باید باشد

علی اکبر نظری، عضو سندیکای شرکت واحد

با نزدیک شدن به ماه های پایانی سال همه ی امیدها به اعلام دستمزد کارگران است . هر چند تا امروز افزایش دستمزدها هیچ گونه هم خوانی با شرایط موجود اقتصادی جامعه نداشته است و سفره های خالی کارگران هر روز کم رنگ و کم رنگ تر می‌شود. به اعتقاد نگارنده گوشه ای از معضلات کارگران (در خانواده و جامعه) که در ذیل به آن می پردازم را به اختصار توضیح می‌دهم.
نبود نمایندگان واقعی کارگران در شورای عالی کار . نداشتن تشکل مستقل کارگری، دخالت های دولت و کارفرما در جهت انتخاب نمایند‌ی کارگر، اشکال در اصل سه جانبه گرایی، هم فکر و هم سو بودن کارفرما و دولت. از دیگر عوامل این پدیده شوم در جلسات تعیین دستمزد کارگران است.

در جامعه‌ای که بیشترین جمعیت را کارگران و حقوق بگیران تشکیل می‌دهند، متاسفانه کارگران از امکانات بسیار کمی برخوردارند. به راستی چرا کارگران باید در مجلس شورای اسلامی فقط یک نماینده داشته باشند، آن هم تحمیلی؟
چرا نباید کارگران در تصمیم‌گیری‌های کلان جامعه نقشی داشته باشند؟
چرا نباید ۱۱ اردیبهشت (روز کارگر) به صورت تعطیل رسمی در تقویم جای داشته باشد؟ چرا نباید کارگران در قبال زحمتی که می کشند سهم مناسبی از درآمد داشته باشند تا آنکه یک زندگی شرافتمندانه را برای خانواده خود فراهم کنند.

امروز استفاده ابزاری از زحمتکشان برای پیشبرد اهداف استثمارگرانه معمول و جاری است ، مسوولان برای پیشبرد اهدافشان از کارگران بهره می گیرند.
اجرا کردن خصوصی‌سازی، میتینگ‌های تبلیغاتی، رای گیری، راهپیمایی از دیگر عوامل استفاده از زحمتکشان می باشد.
به راستی چرا هیچ گوش شنوایی در این جامعه پیدا نمی شود؟
سهم کارگران از تامین اجتماعی چیست؟ وزارت کار چه حمایت های از کارگران می کند؟ چه کسانی از سرمایه های کارگران سود می برند؟

امثال مرتضوی ها، بابک زنجانی ها، جهرمی ها، مالکان اموال کارگران شده‌اند و از قبال ستم کشان ثروت های میلیاردی بردند.
چرا کسی پاسخگو نیست؟ وقتی خود دولت بزرگترین بدهکار به سازمان تامین اجتماعی است ، دیگر چه توقعی می‌توان داشت که با این تبهکاران مافیایی برخورد کند.
به راستی مشکل از آن تعداد کارگری که در روز خودشان (۱۱ اردیبهشت) برای تبریک و پخش شیرینی به هم طبقه‌ای‌های خویش اقدام می‌کنند به و جود می‌آید ، که آنها را دستگیر و در جواب متهم به برهم زدن امنیت کشور می‌شوند؟

آقایان به اصطلاح مسول تا به کی باید شاهد تعطیلی کارخانه ها، اخراج ، بیکاری، اعتیاد، طلاق، مرگ و میر باشیم؟
تا به کی باید شاهد حمایت‌های یک طرفه‌ی شما از سرمایه‌داران باشیم؟
تا به کی باید شاهد شعارها و عمل نکردن به آنها باشیم؟
تا به کی باید شاهد سوءمدیریت ها باشیم؟
تا به کی باید شاهد خودمانی سازی باشیم؟
تا به کی باید شاهد واردات بی‌رویه باشیم؟
تا به کی باید شاهد آ‌ن باشیم که شما برایمان تصمیم بگیرید؟
پس این خط فقر دستاورد عملکرد و مدیریت چه کسانی است؟
علت این اعتراضات چیست؟
نیاز امروز، پشتوانه‌ی فردا یعنی چه؟
گذراندن یک روز تعطیل کنار خانواده چگونه؟
معافیت مالیاتی بیش از ۴درصد ارگان ها برابر با چه قانونی؟
چه کسانی دلواپس کارگرانند؟

قرارداد سفید امضا، نداشتن امینت شغلی ، اشتغال اتباع بیگانه، خروج کارگاه های زیر ده نفر از شمول قانون کار، نداشتن استاندارد محیط کار، هزینه های سنگین درمان، مسکن مناسب. از دیگر معضلات قشر کارگران می باشد.

مطلب یاد شده گوشه ای از مشکلات جامعه ی امروزی زحمتکشان است. به امید روزی که کارگران با اتحاد هر چه بیشتر خواسته‌های خود را به کارفرمایان تحمیل نمایند.

“توانا بود هر که دارا بود
بمیرد هر آن کس که ندار بود” ؟!

علی اکبر نظری
——————————————
منبع: http://www.kanoonm.com