کتاب “پنهان در پشت خود” گفتگوی بهرام رحمانی با عباس سماکار در نقد کتاب «یک فنجان چای بی¬موقع» نوشتهٔ امیر فطانت، جاسوس نفوذی ساواک در گروه ۱۲ نفره ….

——————————————————–

پنهان در پشت خود
گفتگوی بهرام رحمانی با عباس سماکار
در نقد کتاب
«یک فنجان چای بی¬موقع»
نوشتهٔ امیر فطانت، جاسوس نفوذی ساواک در گروه ۱۲ نفره

کتاب “پنهان در پشت خود” گفتگوی بهرام رحمانی با عباس سماکار را در آدرس زیر مطالعه کنید:
http://lajvar.se/pdf/penhan-dar-poshte-khod-samakar.pdf

دادگاه دوم
عباس سماکار، کرامت دانشیان، منوچهر سلیمی، خسرو گلسرخی، طیفور بطحائی

محاکمه سیاسی مبارزانی که به نام «گروه ۱۲ نفره» در زمان شاه انجام گرفت و از طریق «تلویزیون ملی ایران» پخش و به¬آگاهی همگان رسید، یکی از جنجالی¬ترین پرونده¬های سیاسی دوران حکومت شاه بود.
در این محاکمه ۱۲ نفر از هنرمندان و فعالین فرهنگی به اتهام «پی-گرفتن طرح ترور شاه و گروگان گرفتن رضا پهلوی برای آزادی زندانیان سیاسی» محاکمه شدند و دو تن از آنان؛ کرامت دانشیان و خسرو گلسرخی به خاطر دفاع شجاعانه از آرمان¬های سیاسی خود و اعتراض سنگین در مقابل رژیم شاه، اعدام و بقیه افراد این گروه به زندان¬های ابد و یا مدت¬دار محکوم شدند.

پخش جریان این محاکمه از تلویزیون و مطبوعات در سطح ایران و جهان، حضور خبرنگاران داخلی و خارجی در این دادگاه، تازه‌گی حرکت سیاسیِ منحصر به فرد این گروه، ترکیب عمدتاً روشنفکری افراد گروه و سرانجام دفاع سخت و سنگین کرامت دانشیان و خسرو گلسرخی از آرمان¬های خود در این دادگاه و بازتاب آن، چنان هیجانی در سطح جامعۀ ایران و جهان ایجاد کرد که برخی از افراد این گروه جزو چهره¬های مشهور حرکت¬های سیاسی جامعه ما در صد سال اخیر قرارگرفتند.

جدا از نقد موافقان و مخالفانِ حرکت این گروه و مشی مبارزۀ مسلحانه، تاثیر این پروندۀ سیاسی و محاکمات علنی و البته سانسور شدۀ آن، به شکلی بود که بسیاری از جوانان معترض جامعه ما را به سوی مبارزه با رژیم شاه کشاند و زمینه¬هائی برای سرنگونی این رژیم فراهم¬آورد.
در رابطه با مسائل مطرح در این گروه و ماجراهای پشت پرده آن تا کنون ۴ نفر از دست اندرکاران این پرونده، خاطرات و مشاهدات و نظرات خود را به ترتیب زیر منتشر کرده¬اند؛
بار اول، عباس سماکار در کتاب «من یک شورشی هستم» در سال ۲۰۰۰ میلادی، سپس ۱۳ سال پس از آن رضا علامه¬زاده در کتاب: «دستی در هنر، چشمی بر سیاست»، و طیفور بطحانی در کتاب: «سفر خیال» و سرانجام امیر فطانت در کتاب: «یک فنجان چای بی-موقع».

در این رابطه، کتاب «من یک شورشی هستم» از عباس سماکار، با استقبال بسیار وسیع در اروپا و آمریکا و در ایران روبه‌رو شد و مصاحبه¬ها و اظهار نظرهای چندی در بارۀ آن نیز انتشار یافت. این کتاب به خاطر تازه¬گی پرده¬برداری از یک ماجرای سنگین و پیچیده سیاسی و گشودن نقشی که خسرو گلسرخی در این پرونده داشت و هم‌چنین برخورد صادقانه عباس سماکار در برابر واقعیت¬ها، و نثر و شیوۀ هنرمندانه و جذاب وی در پرداخت و توصیف صحنه¬های شور و انگیزۀ مبارزاتی نسل او در زمان شاه و به¬ویژه به خاطر احترامی که او به مبارزات آن دوره‌ (فارغ از نقد کنونی¬اش بر مبارزات طبقاتی در جامعه ایران) گذاشته و در برابر جان¬فشانی و مبارزۀ صادقانه انسان-های عاشق کارگران و توده¬های مردم سر تعظیم فرود آورده است جای ویژه دارد.

در این میان، در واکنش به مطالب کتاب «دستی در هنر، چشمی بر سیاست» از رضا علامه¬زاده، عباس سماکار و طیفور بطحائی نقدهای خود را منتشر کردند و در آن به نکاتی از این کتاب ایراد گرفتند که، از سوی علامه¬زاده پاسخی به این دو نقد داده نشد.

در رابطه با انتشار کتاب خاطرات امیر فطانت نیز که زوایای دیگری از این پرونده را در رابطه با ساواک و همکاری خودش با این دستگاه جهنمی مطرح می¬کند، من با عباس سماکار به گفتگو نشستم تا نظر او را در این باره بدانم؛ زیرا با خواندن کتاب خاطرات امیر فطانت احساس اولیه¬ام این بود که وی ضمن اعتراف به عمل خیانتکارانه¬اش مبنی بر لودادن این گروه به ساواکِ شاه، در عین¬حال می¬کوشد به-نوعی ترحم همگانی را به سوی خویش جلب¬کند و برای خیانت عجیبش، توجیه¬های انسانی بتراشد. و از آن¬جا که این برداشت من صرفاً حسی بود، بر آن شدم تا در گفتگو با عباس سماکار، از اعضای این گروه زوایای پنهان این ماجرا را بکاوم؛ زیرا فکر می¬کنم که کاوش در بارۀ روانشناسی و انگیزه¬های سیاسی و تحلیل حرکت¬های انسانی در مبارزات اجتماعی می‌تواند گوشه¬های پنهانِ مشابۀ این نوع خصلت‌ها را در زندگی برخی از دیگر مبارزان نیز بگشاید و نقدی بر کنش¬ اجتماعی و رهائی از انگیزه¬های ناپاک این مبارزات شود.

کتاب “پنهان در پشت خود” گفتگوی بهرام رحمانی با عباس سماکار را در آدرس زیر مطالعه کنید:
http://lajvar.se/pdf/penhan-dar-poshte-khod-samakar.pdf