قائم مقام وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: در سال ۲۰۱۵ میلادی، بیش از ۹۲ هزار ایرانی دچار سرطان شدند که با احتساب سرطان‌های پوستی، این میزان به بیش از ۱۰۰ هزار نفر می‌رسد. ….

ایرنا:
از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، ایرج حریرچی، روز یکشنبه با تاکید بر نقش مهم رسانه ها در اطلاع رسانی در مورد بیماری‌ها و عوامل خطر ایجاد کننده بیماری ها گفت: میزان ابتلا به سرطان در سال ۲۰۱۲ میلادی در مردان و زنان ایرانی به ترتیب ۱۳۴ و ۱۲۸ در هر صد هزار نفر بوده است در حالی که متوسط جهانی آن به ترتیب ۲۰۵ و ۱۶۵ است یعنی بروز سرطان در ایران بسیار کمتر از متوسط جهانی است.

سخنگوی وزارت بهداشت به نقشه سازمان جهانی بهداشت که کشورها را از نظر شاخصی تحت عنوان بروز استاندارد شده سنی سرطان (ASR) به ۵ دسته تقسیم کرده است، اشاره کرد و گفت: ایران در این طبقه‌بندی به ترتیب نزولی، در دسته ۴ قرار می گیرد (یعنی پایین‌تر از متوسط جهانی است) و میزان بروز سرطان در ایران در میان ۱۸۳ کشوری که اطلاعات آنها ثبت شده است، در رده ۱۲۳ قرار دارد.

وی تاکید کرد: این بدان معنا نیست که سرطان در کشور ما مثل تمام کشورهای دنیا در حال افزایش نیست، بلکه این بیماری جزء سه عامل اصلی مرگ و میرها به شمار می‌رود و ما تمام اقدامات بهداشتی و درمانی خود را به کار می‌گیریم که آمار ابتلا را کاهش دهیم. حریرچی خاطرنشان کرد: وزارت بهداشت، طی ۴ سال گذشته تلاش زیادی کرده است تا با ارائه آمارهای درست و برگزاری پویش‌های ملی و منطقه‌ای به آگاهی عمومی درباره بیماری سرطان بیفزاید و از این راه در جهت پیشگیری و تشخیص زودهنگام سرطان گام بردارد. وی گفت: از رسانه ها می‌خواهیم که منطبق با واقعیات اخبار را منتشر کنند تا اطلاع رسانی‌ها از این طریق مثمر ثمر تر واقع شود و شاهد کاهش آمار این بیماری در کشور باشیم.

حریرچی افزود: اطلاع رسانی ها در زمینه بیماریها باید مبتنی بر منابع کاملا ثابت شده علمی باشد چرا که افراط و تفریط در مورد انتشار اخباری که مرتبط با شیوع عوامل خطر و شیوع بیماری است می تواند نتیجه ای برعکس داشته باشد. وی گفت: رسالت اصلی رسانه همواره اطلاع رسانی به موقع، صحیح و مستند است. علیرغم هدف مثبتی که رسانه‌ها در این خصوص دارند، گاهی با استناد به منابع غیر معتبر یا برداشت‌های غلط از منابع درست، راه را به اشتباه می‌روند و به جای افزایش آگاهی و تعهد عمومی برای پیشگیری از سرطان، زمینه نگرانی‌های بی‌مورد را فراهم می‌آورند یا به جای تاکید بر وظایف و مسئولیت های مهم دولت و مردم سبب گمراهی مخاطبان می شوند.