دستغیب، عضو مجلس خبرگان رهبری در جمهوری اسلامی ایران، در آستانۀ برگزاری اجلاس این مجلس، از اعضای آن خواست «برخلاف روند تکراری جلسات گذشته، مطالبات مردم [...] را از رهبری مطرح نمایند» و از رهبری نیز خواست که به این مطالبات «پاسخ روشن و دقیق» دهد. ….

—————————————

رادیوفرانسه:
آیت‌الله علی محمد دستغیب، عضو مجلس خبرگان رهبری در جمهوری اسلامی ایران، در آستانۀ برگزاری اجلاس این مجلس، از اعضای آن خواست «برخلاف روند تکراری جلسات گذشته، مطالبات مردم [...] را از رهبری مطرح نمایند» و از رهبری نیز خواست که به این مطالبات «پاسخ روشن و دقیق» دهد. وی در بیانیۀ خود، که در تارنمای «کلمه» منتشر شده، می‌نویسد «ولایت امری است زمینی و به وکالت مردم مشروعیت می یابد[...] بنابراین پذیرش خطا و حتی طلب عفو و دلجوئی از مردم هیچ منافاتی با مقام ولایت ندارد». به نوشتۀ او «مسئولیت ناپذیری، در تمام سطوح نظام گسترش یافته و آثار وپیامدهای آن به خوبی روشن است».

دستغیب، پس از تاکید بر «شرایط سیاسی-اقتصادی خاص کشور»، در بیانیۀ خود یادآوری می کند که «یکی از مهمترین نکات [ولایت مطلقۀ فقیه] پذیرفتن مسئولیت به نحو مطلق [...] است». وی «فرار از پذیرفتن مسئولیت» را «افت خطرناکی برای نظام اسلامی» می خواند و از همین رو از خبرگان می خواهد «نسبت به آن حساس باشند». وی می‌نویسد تلاش برای «تفکیک بین بخش‌های مختلف نظام به حاکمیتی و حکومتی» در واقع تلاش برای فرار از مسئولیت است. دستغیب از اِعمال «نظارت استصوابی در امر انتخابات» ابراز ناخرسندی کرده و از نمایندگان مجلس خبرگان می‌خواهد «نسبت به این امر [...] در تمام سطوح آن تجدید نظر و از بدعت ایجاد شده جلوگیری نمایند و نسبت به حقوق ضایع شده تدارک لازم را بنمایند». وی به این مجلس یادآوری می کند که « موظف است به‌ صورت فعال و غیر تشریفاتی و به ‌صورت مستمرّ در امر رهبری نظارت و تذکرّ و توصیه‌های لازم را با شجاعت ارائه کند».

آیت الله دستغیب در پایان تاکید می‌کند که « این ادعای خبرگان که کشتی انقلاب کما‌کان با هدایت ناخدای آن در جهت صحیح در حرکت است به تنهایی کافی نیست». او «اتلاف منابع انسانی و مالی در اثر دخالت‌های بی‌مورد نهادهای تحت نظارت رهبری، تزریق یأس و ناامیدی از تریبون‌های مذهبی نظیر نماز جمعه، برخورد با نهادهای مردمی، سانسور و انسداد جریان آزاد اطلاعات، بسط و گسترش نهادهای اقتصادی و امنیتی به موازات و بلکه در برابر دولت منتخب، بی‌کفایتی در نحوه تعامل با دنیا، دخالت نیروهای نظامی و امنیتی در سیاست» را از جمله صدماتی می خواند که بر پیکر کشتی انقلاب وارد می‌شود و به نوشتۀ او «آن را حتّی در آستانه غرق شدن قرار داده است».