در نشست «کودکان و اچ‌آی‌وی» که سه‌شنبه ١۵ بهمن ماه از سوی انجمن حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان برگزار شد، کارشناسان اعلام کردند زنگ‌خطر ابتلای کودکان کار به اچ‌آی‌وی زده شده است، اما آنچنان که باید جدی گرفته نمی‌شود. ….
——————————————-

وقتی پدیده‌ای تازه که از قضا معضل‌آفرین هم هست، وارد کشور ما می‌شود، نخستین رویکرد ما نفی آن است. درباره اچ‌آی‌وی هم مسئولان همین رویکرد را داشتند، وقتی برای نخستین بار اچ‌آی‌وی کشور ما آمد، مسئولان ورود آن را نفی کردند و حتی نمی‌پذیرفتند که مبتلا به اچ‌آی‌وی در کشور وجود دارد

به گزارش شهروند، از سال‌های ابتدای دهه ٨٠ که پای ویروس اچ‌آی‌وی به کشور ما باز شد، گروه‌های زیادی برای حمایت از مبتلایان و اطلاع‌رسانی درباره اچ‌آی‌وی شکل گرفتند. این گروه‌ها که اغلب با حمایت مردم و خیرین ایجاد شده بودند، یکی از مهم‌ترین گروه‌های مبتلا را فراموش کرد‌ه بودند؛ «کودکان». گروهی که اطلاعات دقیقی درباره تعداد آنها وجود ندارد، چنانکه اغلب کودکان مبتلا  از وضع خود آگاه نیستند و تعدادشان هم روزبه‌روز افزایش پیدا می‌کند. همان‌طور که رئیس اداره ایدز و کنترل بیماری‌های آمیزشی وزارت بهداشت در آذر ماه اعلام کرد: «۶۵‌درصد موارد مبتلا از وضع خود آگاه نیستند و تشخیص داده نشده‌اند‌ و تحت مراقبت و درمان نیستند، به این ترتیب ویروس از فرد مبتلا به همسر و فرزندش منتقل می‌شود و موارد افزایش پیدا می‌کند.» از میان کودکان اما آنهایی که در چرخه کار اجباری درگیرند، تا ۴٠ برابر بیشتر از سایرین احتمال ابتلا به اچ‌آی‌وی را دارند. در نشست «کودکان و اچ‌آی‌وی» که سه‌شنبه ١۵ بهمن ماه از سوی انجمن حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان برگزار شد، کارشناسان اعلام کردند زنگ‌خطر ابتلای کودکان کار به اچ‌آی‌وی زده شده است، اما آنچنان که باید جدی گرفته نمی‌شود. علی صابری وکیل دادگستری، مزدک دانشور پزشک و محقق در زمینه خشونت میان کودکان در کشور سوئد و زینب کلهر مددکار اجتماعی که سابقه فعالیت و مددکاری کودکان مبتلای به اچ‌آی‌وی در انجمن احیای حقوق ارزش‌ها را داشت، توضیحاتی ارایه کردند.

علی صابری، دانش‌آموخته رشته حقوق که پیش از این در زمینه احقاق حقوق معلولان و جوامع طردشده در جامعه فعالیت کرده است، در ابتدای این نشست به کم‌وکاستی‌های حقوقی که تاکنون برای مبتلایان به اچ‌آی‌وی صورت گرفته است، پرداخت و گفت: «من می‌خواهم در ابتدا از چند کلیدواژه بگویم که عموم کشورهای درحال توسعه از آنها استفاده می‌کنند و به نظرم لازم‌است از جنبه حقوقی درباره آنها بازنگری شود، کلماتی که به نوعی رویکرد ما در قانون‌گذاری‌هایمان را نشان می‌دهد.» علی صابری با تأکید بر اینکه «حمایت» باید جایگزین مبارزه شود، گفت: «در جامعه ما گاهی عمدی وجود دارد، شاید از باب انحراف ذهن است و گاهی از باب‌های دیگر که ما معمولا به جای اینکه قوانین حمایتی برای مبتلایان به بیماری‌هایی مانند ایدز وضع کنیم، به سمت‌وسوی واژه‌هایی با بار منفی می‌رویم و می‌گوییم مبارزه. «قانون مبارزه با اچ‌آی‌وی».

——————————