اگر شیوع ویروس کرونا و اپیدمی آن در کشورهای جهان، صورتی «ناگزیر از ابتلا» را نمایان کرده است، اما پنهان‌کاری حاکمیت جمهوری اسلامی از عدم اعلام ورود ویروس به کشور و شیوع فراگیر آن در شهرهای مختلف، کاملا سیاسی است. ویروسی که دولت حاضر، سقوط اقتصادی و بیکارسازی‌های گسترده‌ی موجود را در سلبی‌ترین حالت ممکن به اپیدمی ناشی از آن نسبت می‌دهد. ….

——————————————————–

کرونا، حاکمیت ناکارآمد و خالی‌تر شدن سفره‌ی کارگران فصلی، خدماتی و بی‌ثباتْ کاران

طی یک ماه اخیر، کارگران بسیاری به دلیل نگرانی از شیوع کرونا، به ترک ناخواسته از کار مجبور شدند و خانواده‌های بسیاری در شب عید، بدون درآمد ماندند و نیازهای اولیه‌ی معیشتی آنها تامین نشد؛ حالا اگر ترس از ابتلا به کرونا را به این دغدغه‌های معیشتی بیفزاییم، درمی‌یابیم که شب عیدِ بسیار دشواری بر کارگران فصلی، خدماتی و ساختمانی گذشت.

کارگرانِ دچار بحران را می‌توان به چند دسته کلی تقسیم کرد؛ اول از همه کارگران فصلی قرار می‌گیرند که به خاطر تعطیلی و رکود کرونا، دچار مشکلات بسیار شده‌اند، برای نمونه، کارگرانی که به صورت عرفی هر ساله در اسفند ماه برای نظافت خانه‌ها، منازل و مجتمع‌ها، دست به کار می‌شوند و اوج درآمدزایی آنها دقیقاً در همین فصل است؛ فصلی که به خاطر کرونا، دچار رکود شد و تقاضا برای کارهای خدماتی بسیار کاهش یافت؛ نکته اینجاست که بخش اعظمی از این کارگران، از بیمه تامین اجتماعی نیز بی‌بهره هستند و وقتی بیکاریِ ناگزیر از راه می‌رسد، نه از بیمه بیکاری برخوردارند و نه از حداقل دستمزدی که بتوانند حداقل تا فروکش کردن بحران با آن سر کنند.

در مرحله بعد، کارگران خدماتی رستوران‌ها، کافه‌ها، مراکز تفریحی، هتل‌ها و مراکز اقامتی قرار می‌گیرند که با کاهش تعداد مشتریان یا حتی تعطیلی موقتِ مجتمع‌ها، شب عید کارشان را از دست دادند؛ حجم عظیمی از این کارگران نیز بی‌ثبات کار هستند و قراردادهای یک ماهه یا نهایتاً سه ماهه دارند؛ لاجرم در موقع بحران و تعطیلی و مرخصیِ بدون حقوق، ترس فردا را هم دارند؛ فردایی که بحران فروکش می‌کند اما ممکن است دیگر خبری از «کار» نباشد.
و در نهایت، کارگران ساختمانی را داریم که بیش از ۵۰ درصد آنها «فصلی کار» هستند و با رکود ناخواسته بخش ساختمان در زمستان سال گذشته، به مدت نامعلومی بیکار شدند؛ بخش قابل توجهی از این کارگران نیز بیمه ندارند و تازه اگر توانسته باشند از هفت خوان بیمه کارگران ساختمانی با موفقیت عبور کنند و بیمه شوند، بازهم یک مشکل پابرجاست: در زمانه بیکاری، بیمه بیکاری به آنها تعلق نمی‌گیرد!

آمار دقیقی از اینکه چه تعداد کارگران به خاطر ویروس کرونا بیکار شده‌اند، در دست نیست؛ اما می‌توان به عنوان پایلوت، یک استان پرخطر مثلاً قم را در نظر گرفت و براساس داده‌ها و شواهدی که در این استان وجود دارد، به تخمینی در مورد حجم بیکاریِ بی‌ثبات کاران در سراسر کشور رسید.

اکبر شوکت (رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی استان قم و عضو هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری سراسر کشور) در رابطه با آمار بیکاری در قم گفته است: «متاسفانه در روزهای اخیر، کارگران بسیاری به دفاتر انجمن‌های صنفی در استان قم مراجعه و از بیکاری ناخواسته انتقاد می‌کنند؛ براساس این مشاهدات می‌توان گفت، بیش از ۵۰ تا ۶۰ درصد کارگران ساختمانی استان قم به دلیل شیوع کروناویروس، بیکار شده‌اند و این بیکاری، ناخواسته بوده است؛ کارفرما به این کارگران گفته است کار تعطیل است و فعلا بفرمایید! لاجرم برای این کارگران در شب عید، دستمزد و حقوقی در کار نیست».

اگر شیوع ویروس کرونا و اپیدمی آن در کشورهای جهان، صورتی «ناگزیر از ابتلا» را نمایان کرده است، اما پنهان‌کاری حاکمیت جمهوری اسلامی از عدم اعلام ورود ویروس به کشور و شیوع فراگیر آن در شهرهای مختلف، کاملا سیاسی است. ویروسی که دولت حاضر، سقوط اقتصادی و بیکارسازی‌های گسترده‌ی موجود را در سلبی‌ترین حالت ممکن به اپیدمی ناشی از آن نسبت می‌دهد.

منبع: سرخط
https://t.me/SarKhatism

————————————————