زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان): روزکارگر، روز وحدت جنبش‌ها
بیان گسترده‌ی مطالبات جنبش‌های مختلف در سطح جامعه می‌تواند زمینه‌های نزدیکی و اتحاد همگان برای رسیدن به راه حل‌های مشترک برای عبور از این شرایط را فراهم کند. جنبش‌های اعتراضی مردم ایران ضمن بیان خواسته‌های مستقل خود، می‌توانند بر روی مطالبات مشترک همه‌ی جنبش‌ها به همدلی و وحدت نظر برسند و با ارائه‌ی برنامه‌های مشترک به وحدت عمل نزدیک شوند. ….
—————————————————
روزکارگر، روز وحدت جنبش‌ها
روز جهانی کارگر (اول ماه مه)، نه یک روز خاصِ متعلق به کارگران و مزدبگیران بلکه نمادی است برای همبستگی و وحدت عمل تمام گفتمان‌هایی که رویکردی پیشرو و ضد تبعیض برگزیده‌اند. تمام نیروهایی که در صف مبارزه با بهره‌کشی، خشونت و سرکوب جنسیتی، جنگ ونابودی محیط‌زیست ایستاده‌اند، می‌توانند روزکارگر را به نمایشی از اتحاد و همبستگی میان خود تبدیل کنند. ضرورت این اتحاد و همبستگی امسال و پس از وقوع بحرانِ همه‌گیری جهانی ویروس کرونا، از هر زمان دیگری بیشتر حس می‌شود. در شرایط کنونی تمامی این نیروها با تمامی وجود و در لحظه‌لحظه‌های زندگیشان سلطه‌ی سرمایه را بر انسان، زمین و تمامی حیات حس می‌کنند و خود را در مقابل این نیروی درنده و سیری‌ناپذیر که تمامی هستی را به نابودی کشانده، می‌بینند.
بحران کرونا و بدنبال آن مرگ، بیماری و بیکاری میلیون‌ها انسان، بر بسیاری از مردم جهان آشکار کرد که نظام سرمایه‌داری نه در جهت منافع عمومی بلکه جریانی اقتدار‌گرا و همسو با منافع عده‌‌ی قلیلِ سرمایه‌سالاران و سلطه‌طلبان است. این تضاد منافع در جوامع نابسامانی همچون ایران به مراتب وخیم‌تر و وظایف پیش‌روی ما بسیار سنگین‌تر است. در ایران نیز همچون سایر بخش‌های جهان، ترس و وحشت ناشی از ویروس کرونا و به دنبال آن خانه‌نشینی و قرنطینه‌ی اجباری، مطالبات بخش زیادی از مردم را برای مدت کوتاهی به محاق فراموشی برد، اما خیلی زود واقعیات عریان زندگی جاری به کسانی که با فقر و نداری روزانه درگیرند نشان داد که این قرنطینه و خانه‌نشینی بدون تامین معیشت حداقلی آنان نمی‌تواند بیش از این ادامه داشته باشد. بی گمان تاوان بیماری همه‌گیر و جهانی کرونا را بیش از همه کسانی می‌پردازند که هیچگونه منبع درآمد و حمایتی ندارند. کارگران، تهیدستان، بی‌ثبات‌کاران، بی‌خانمان‌ها، آوارگان و از میان همه‌ی آنان: زنان که از آسیب پذیرترین گروه‌ها در جهان هستند. زنانی که در چرخه‌ی تولید سود بیشتر و بازتولید سرمایه به عنوان کارگر، زن خانه‌دار و نیروی کار ارزان و موقتی در موقعیت‌های غیر انسانی قرار می‌گیرند و این روزها شرایط زندگیشان طاقت‌فرساتر شده است.
علاوه بر این، تعداد زیادی از کارگران روزمزد و صاحبان مشاغل خانگی، رانندگان تاکسی، مینی‌بوس، اتوبوس‌های درون شهری، آژانس‌های اتومبیل، مسافرکش‌ها، پیک‌های موتوری، کارگران ساختمانی و خدماتی، تعمیرکاران لوازم خانگی، کارگران تولیدی‌های کوچک، کارکنان آژانس‌های مسافرتی و گردشگری، کارگران نظافتچی، آرایشگرها، کارکنان باشگاه‌های ورزشی و فرهنگی، دست‌فروش‌ها و دوره‌گردها پس از تحمل دو ماه خانه‌نشینیِ ناشی از بحران کرونا دچار آسیب جدی شده‌اند زیرا تحت پوشش هیچگونه حمایت و بیمه ای قرار ندارند. کمک‌های دولتی نیز هیچ تناسبی با مشکلات اقتصادی این گروه‌ها ندارد و باعث می‌شود آن‌ها دیگر نتوانند در خانه بمانند. دولت ناتوان از حمایت از این گروه‌ها، دستور به بازگشایی ادارات و کارخانجات و واحدهای صنعتی و تولیدی و آغاز به کارِ تدریجی کسب و کارها داده است و عملا به جای حفظ امنیت جان شهروندان، نجات خود و اقتصاد ورشکسته‌اش را انتخاب کرد و به راهکار ایمنی گله‌ای روی آورد. این امر در دو هفته‌ی اخیر باعث شده که سیر بیماری کرونا در جامعه روند صعودی پیدا کند و نتیجه‌ی این روند صعودی ناتوانی کادر درمانی، امکانات و تجهیزات بیمارستانی در پاسخگویی به بیماران جدید خواهد بود و شاهد افزایش مرگ و میر ناشی از کرونا در هفته‌های آینده و تداوم بیماری در ماه‌های آینده خواهیم بود.
در این میان بسیاری از واحدهای تولیدی و صنعتی کوچک و بزرگ نیز به مرز ورشکستگی رسیده‌اند و به ناچار اقدام به اخراج نیروها و در نهایت تعطیلی کسب و کار خود کرده‌اند. در این شرایط بحرانی و اخراج روزافزون کارگران و پیوستن آنان به صف بیکاران، در شرایطی که ده‌ها هزار زن، از جمله زنان «سرپرست خانواده» خانه‌نشین شده و درمعرض فقر و بیکاری مدوام قرار دارند، حاکمیت نیز به جای تحت پوشش قرار دادن بیکاران، شرایط زندگی را برای مزدبگیران نیز سخت‌تر کرد و در یک سناریوی شوک برانگیز حقیرانه‌ترین سطح دستمزد را برای آنانی که مزد می‌گیرند و یا با حداقلِ بازنشستگی زندگی می‌کنند رقم زد.
افزایش اخراج‌ها، سیر صعودی قیمت مایحتاج عمومی، عدم پرداخت حق و حقوق دوران قرنطینه‌ی اجباری و پس از آن، و سیاست حاکمیت در عدم حمایت جدی و واقعی از بیکاران و بیکارشدگان باعث شده که در هفته‌های اخیر جنبش مطالباتی مردم دوباره به حرکت درآید و شاهد موج جدیدی از تجمعات اعتراضی در گوشه و کنار کشور باشیم. اوج‌گیری جنبش‌های اعتراضی علیه بیکاری، فقر و گرسنگی اجتناب ناپذیر است، این را حتی کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ و صندوق بین‌المللی پول، که خود از نهادهای سرمایه‌داری است، هشدار داده‌اند وامکان آن را در خاورمیانه و کشورهایی مثل ایران بیشتر دانسته‌اند. شورش‌ها و اعتراضاتی که تنها پاسخش در کشوری مثل ایران افزایش بازداشت‌ها، فشار و سرکوب است. چنانچه در چند روز اخیر شاهدش بوده‌ایم. موج احضارها، بازداشت‌ها و ارعاب و تهدید فعالین کارگری و مدنی، روزنامه نگاران و زنان در چند روز اخیر، نشان می‌دهد که حکومت شیوه‌ی همیشگی خود در پاسخ به مطالبات برحق و انسانی مردم را با شدت هرچه بیشتر ادامه می‌دهد.
بدیهی است که کرونا یک تهدید و خطر جهانی است، اما جنبش‌های اعتراضی که امروز همگی در کنار هم، به وضوح در مقابل یک دشمن مشترک ایستاده‌اند می‌توانند این بحران را به فرصت تبدیل کنند. به فرصتی برای مبارزه با نابرابری، تبعیض، خشونت، تخریب زمین و هستی و بسیاری جنایت‌های دیگر که از سوی سرمایه و حامیانش بر ما روا داشته شده است. بیان گسترده‌ی مطالبات جنبش‌های مختلف در سطح جامعه می‌تواند زمینه‌های نزدیکی و اتحاد همگان برای رسیدن به راه حل‌های مشترک برای عبور از این شرایط را فراهم کند. جنبش‌های اعتراضی مردم ایران ضمن بیان خواسته‌های مستقل خود، می‌توانند بر روی مطالبات مشترک همه‌ی جنبش‌ها به همدلی و وحدت نظر برسند و با ارائه‌ی برنامه‌های مشترک به وحدت عمل نزدیک شوند.
به نظر ما، به عنوان بخشی از جنبش زنان که علیه سرمایه‌داری، مردسالاری، واپسگرایی و هر گونه سلطه‌طلبی و اقتدارگرایی مبارزه می‌کنیم و خود را همراستا و در کنار سایر جنبش‌هایی از این دست می‌دانیم، تا رسیدن به یک برنامه‌ی مشترک از جانب تمامی جنبش‌های اعتراضی، در کوتاه مدت و در این وضعیتِ کرونایی مطالبات حداقلی و مشترک زیر برای اقشار آسیب‌پذیر بسیار فوری است:
¤ بیمهی بیکاری مکفی برای همه‌ی کسانی که به هر دلیل بیکار شده‌اند، فارغ از این که تحت پوشش بیمهی خاصی هستند یا خیر
¤ بیمهی درمانی عمومی و همگانی
¤ کمک‌های بلاعوض دولتی برای تامین مسکن اقشار و طبقات آسیب‌پذیر
¤ توزیع بسته‌های کمکی، مواد غذایی و بهداشتی رایگان در میان اقشار آسیب‌پذیر و نیازمند
¤ اسکان، تغذیه و ایجاد امکانات بهداشتی و درمانی برای بی‌خانمان‌ها، زباله‌گردها، کارتن‌خواب‌ها و غیره
¤ ایجاد امکانات ایمنی و بهداشتی کافی در محل کار برای تمامی مشاغل
¤ به تعویق انداختن اقساط وام‌های دولتی و بخشودگی قبوض آب، برق، گاز و تلفن تا پایان شیوع کرونا
¤ و….
زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
اردیبهشت ماه ١٣٩٩
—————————————————
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.