وضعیت کلان شهر تهران با ۱۵ میلیون نفر جمعیت،  از لحاظ شیوع کرونا مدت‌هاست که در وضعیت قرمز قرار گرفته است.  آمار بستری همچنان بالاست و تا زمانی که بستری‌ها کاهش نیابد، مرگ ۲۰۰تایی (بر طبق آمار رسمی) ادامه خواهد یافت. ….

——————————————————-

چه کسانی باید باور کنند که در  تهران وضع اصلا خوب نیست

سخنگوی وزارت بهداشت نیز  اعلام کرده است که «در استان تهران ۹ شهرستان در وضعیت هشدار قرار دارند و موارد روزانه بستری در این استان طی یک ماه گذشته به دو برابر افزایش یافته است. در شهرستان های تهران، پاکدشت، دماوند و شهریار آمار بستری ها شیب نسبتا تندی را طی می کند؛ به طوری که در استان تهران نیمی از تخت های مراقبت های ویژه بزرگسالان در اشغال بیماران کرونایی است».

در مقابل چه اقداماتی از سوی مسوولان انجام شده است؟

• چند تخت بیمارستانی اضافه شده است؟
• چند بیمارستان صحرایی مشغول سرویس دادن به بیماران هستند؟
• چند بخش ای سی یو و دستگاه اکسیژن و … جدید برای خدمات رسانی به بیماران کرونایی فراهم شده است؟
• چه امکانات محافظتی استاندارد برای پزشکان و کادر د رمانی تهیه شده که از آمار ابتلا و قربانی شدن این بخش از جامعه جلوگیری کند. چرا که اگر اینها نباشند دیگر چه کسی می تواند تیماردار بقیه بیماران باشد و به درمان آنها کمر همت بگمارد؟
• چه شرایط اضطراری در تهران اعلام شده است؟

آیا پزشکان باید مجبور شوند که در چنین شرایطی بین بیماران قرعه بکشند که کدام یک از دستگاه اکسیژن باید استفاده کند و کدام یک باید در صف انتظار دستگاه اکسیژن خفه شود؟ یا امکانات را به جوان تر ها اختصاص دهند و پیرترها، آنها که سالهای عمرشان را به خدمت رسانی به مردم مشغول بوده اند، پدران و مادران ما باید در لیست مرگ بمانند؟

چه انتخاب دشواری است که در پیش روی پزشکان قرار خواهد داشت، اگر فکری نشود.

طبق آمار  روزانه حدود یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر از شهرهای اطراف و دیگر نقاط کشور به تهران که وزارتخانه‌ها و نهادهای مهم کشور در آن قرار دارد، در رفت و آمد هستند و همین امر سبب می شود که تهران منبع پخش کرونا در کشور باشد.

هر لحظه تعلل در کنترل این شرایط در تهران به سیلی فاجعه بار از بیماری ختم خواهد شدکه قربانیان بسیاری خواهد داشت، بیشمارتر از آنچه الان شاهدش هستیم و مسوولیت بی چون و چرای آن بر عهده ی مسوولانی است که هیچ اقدامی انجام نمی دهند نه مردمی که تنها کاری که می توانند بکنند  این است  که ماسک بزنند که می زنند.

تا دیر نشده چاره ای باید اندیشید.

——————————————————-