تکذیب مجدد دادگستری استان اصفهان در مورد اجرای حکم اعدام پنج معترض دی ماه ۹۶
اعدام، سیاستی است که جمهوری اسلامی از ابتدای برقراری حکومت خود در دستور کار قرار داد و شمار زیادی از فعالان سیاسی، قومی، مذهبی، دگراندیشان و هر که را سد راه ارتجاع خود دید از میان برد. ….
———————————————————–
تکذیب مجدد دادگستری استان اصفهان در مورد اجرای حکم اعدام پنج معترض دی ماه ۹۶
اعدام، سیاستی است که جمهوری اسلامی از ابتدای برقراری حکومت خود در دستور کار قرار داد و شمار زیادی از فعالان سیاسی، قومی، مذهبی، دگراندیشان و هر که را سد راه ارتجاع خود دید از میان برد.
شمول صدور حکم اعدام در مورد متهمان عادی نیز در طول ۴۱ سال گذشته ادامه یافت و هماکنون ایران پس از چین رتبه دوم بیشترین شمار اعدامها در جهان را در اختیار دارد. اما موج بیسابقه اعتراض مجازی اخیر با هشتگ #اعدام_نکنید پس از تایید احکام اعدام میرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی باعث شد حکومت در این زمینه دستکم به صورت مقطعی عقب نشینی کند.
این حرکت البته محدود به فضای مجازی نماند. دیروز در اصفهان و در پی خبر اجرایی شدن حکم اعدام مهدی صالحی، قلعه شاهرخی، محمد بسطامی، مجید نظری کندری، هادی کیانی و عباس محمدی، خانواده ها و آشنایان این پنج متهم جلوی دادگستری نیکبخت و زندان مرکزی اصفهان تجمع کردند. امروز محمدرضا حبیبی، رئیس کل دادگستری استان اصفهان در گفتوگو با خبرگزاری میزان «اجرای حکم اعدام پنج نفر در اصفهان» را تکذیب کرد و گفت که در این زمینه «اصلا رأی قطعی آماده اجرا» وجود ندارد. در این خبر آمده است که «در پی انتشار مجدد اخبار کذب در خصوص اجرای حکم پنج نفر از اغتشاشگران در اصفهان» تأکید میشود که هیچگونه تعیین وقت برای «اجرای حکم پنج نفر از اغتشاشگران» که تشریفات قانونی اجرای آن طی شده باشد وجود نداشته و اخبار منتشر شده در مورد اجرای این احکام از پایه و اساس کذب است. به گفته فعالان حقوق بشری این احکام با اتهامهایی همچون «بغی» و «محاربه»، در دیوان عالی کشور تأیید شده است و درباره وضعیت پنج زندانی محکوم به اعدام در زندان اصفهان و احتمال«اعدام مخفیانه» آنها ابراز نگرانی کردهاند.
همچنین سازمان حقوق بشر ایران میگوید خانواده این زندانیان تهدید شدهاند. سردرگمی مقامات حکومت در مورد احکام جدید اعدام معترضان دیماه ۹۶ و آبان ماه ۹۸ نشان میدهد که اعدام زندانیان سیاسی حالا به تیغ دو لبهای تبدیل شده که به جای «ارعاب» مردم هر آن ممکن است به طغیان تودههای خشمگین منجر شود.
——————————————————
متاسفانه بخش دیدگاههای این مطلب بسته است.