کارگران راه‌آهن سیریز کرمان، محروم از ابزار کار، امنیت جانی و معیشتی‌اند
«ما کارگران راه‌آهن تعمیرات ریل هستیم. ۲۵ نفر بالای کامیون ۹۱۱ می‌شینیم، می‌ریم سرکار که توی اون ماشینْ فقط راننده بیمه‌ست. اگه اعتراض هم بکنیم، اخراج می‌شیم. وسایل داخل ماشین هم که می‌بینید، کپسول هوا و گاز! که اگه منفجر بشه همه می‌میریم». ….
———————————————-
کارگران راه‌آهن سیریز کرمان، محروم از ابزار کار، امنیت جانی و معیشتی‌اند
در ساعات گذشته، تصویری از کارگران خط راه‌آهن روستای سیریز کرمان منتشر شد. تصویری که حاکی از فقدان صد در صدی تامین امنیت جانی و شغلی این کارگران است:
«ما کارگران راه‌آهن تعمیرات ریل هستیم. ۲۵ نفر بالای کامیون ۹۱۱ می‌شینیم، می‌ریم سرکار که توی اون ماشینْ فقط راننده بیمه‌ست. اگه اعتراض هم بکنیم، اخراج می‌شیم. وسایل داخل ماشین هم که می‌بینید، کپسول هوا و گاز! که اگه منفجر بشه همه می‌میریم».
طی یک سال و نیم گذشته، تعمیر و روند زیرسازی/روسازی خط راه‌آهن سیریز کرمان آغاز شده است. بنا به گفته‌ی مدیرکل راه‌آهن کرمان هزینه‌ی تعمیر هر یک کیلومتر خطوط ریلی، ۱۰ میلیارد تومان بوده است. با آغاز پروژه، مجید ارجوانی اعلام کرد که: «امیدواریم تا سال آینده بتوانیم خطوط ریلی از سیریز تا زرند تا هم به‌صورت کامل اصلاح کنیم».
تخصیص بودجه‌ی میلیاردی تعمیر خطوط ریلی، صحبت از جذب توریسم و یا امکان‌یابی هرچه بیشتر جذب مسافر، مخرج مشترک صحبت‌های مدیر کل راه‌آهن، مدیر راه و شهر سازی، سازمان گردشگری و …در قبال «چگونه ساخته شدن و تعمیر خطوط ریلی» به‌دست کارگران است.
آنچه که کارگران راه‌آهن سیریز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، تنها مختص شرایط مرگ‌بار جابه‌جایی شهری‌شان نیست.
پرداخت معوقات مزدی کارگران آن هم به صورت هر سه ماه یک‌بار، رویه‌ای همیشگی است. این کارگران هنوز هم منتظر پرداخت حقوق شهریور، مهر و آبان‌ماه خود هستند. یکی از کارگران در گفتگو با خبرنگار ایلنا گفته است: «در این شرایط کرونایی روزانه حدودا ۱۰ ساعت کار می‌کنیم و کسی به فکر جان ما نیست. کفش و لباس کاری هم مرتب به ما داده نمی‌شود؛ در حال حاضر هم انتظار دریافت حداقل یک لباس زمستانی را داریم. برخی همکاران تعمیراتی هم مشکل ابزار کار دارند؛ شرکت حتی در خرید ابزار کار هم هزینه نمی‌کند!».
کارگران تعمیراتی این مجموعه، از حق ابتدایی امکانات ایمنی و حتی تامین وسایل کاری نیز محروم ماندند. پیش‌تر بازدید مدیرکل راه‌آهن و وزارت راه و شهرسازی از روند تعمیر خطوط ریلی بنا به آنچه کارگران گفتند به «عکس یادگاری در محیط» ختم شده است ولاغیر.
وضعیت کاری تحمیل شده علیه کارگران، تهدید به اخراج در صورت بیان حق اعتراض، فقدان امنیت جانی، لباس و ابزار کار در کنار محرومیت کارگران از پرداخت به‌موقع حقوق و حق‌بیمه‌ی آنان قرار خواهد گرفت.
در حقیقت، دورنمای همیشگی فقر و جهنم برساخته‌ی کارفرمایان و پیمانکاران، کاری کرده است که تنها دغدغه‌ی کارگران، زنده ماندن و صرف واریز هر چند ماه یک‌بار، معوقات مزدی‌شان باشد.
در این قبیل پروژه‌های عمرانی، قرارداد یک‌ماهه و یا سه‌ماهه به ندرت به کارگران نشان داده می‌شود، از حق بیمه محرومند، نظارت HSE و برخورد با بودجه‌بگیران خاطی از اساسْ وجود ندارد و حتی ابزار کار عملیات نیز به کارگران تعلق نمی گیرد. می‌بایست پرسید که «در صورت انفجار خودرو و یا ایجاد حادثه‌ای در کار، چه‌کسی پاسخگوی جان و معیشت خانواده‌ی آنان است»؟
تا همین لحظه‌ی به‌ظاهر بدون حادثه نیز، تبعات ویرانگر واریز با تاخیر حقوق معوقه‌ی کارگران، به گسترش فقر بیشتر و همیشه بدهکار ماندن کارگران با وضعیت تورم پله‌ای و گرانی‌های افسارگسیخته‌ی ماهانه انجامیده است. کارگران راه‌آهن سیریز، این پرسش را بیش از مابقی موارد مطرح کردند که: «آیا مسئولین می‌توانند با این حداقل دریافتی دو تا سه میلیونی ما کارگران زندگی کنند؛ البته آن هم با سه ماه تاخیر؟»
در حقیقت تخصیص بودجه‌های تعمیراتی، برون‌سپاری آن به بخش‌های پیمانکاری خصوصی و انباشت سود حاصل از دیرکرد پرداخت کارگران، عدم تهیه‌ی ابزار و لباس کار و فقدان حق بیمه، سفره‌ی مشترکی است که مدیران ذی‌ربط و کارفرمایان و پیمانکاران بر سر آن می‌نشینند. وضعیتی که کارگران با فقری تحمیل شده و خطر مرگی هر ساعته، به کار مشغولند تا تعلل در پرداخت حقوق ابتدایی‌شان نیز به چرخش سرمایه و سود حاصل از انباشت حساب‌های بانکی کارفرمایان، بدل شود.
«متن از گروه نویسندگان #سرخط»
https://t.me/SarKhatism
———————————————-
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.