گرچه نوروز و هر جشن مردمی و اجتماعی، بدون زدودن فقر و نابرابری، معنای شادی‌آور خود را درونی نخواهد کرد، گرچه طعم خوش همبستگی اجتماعی در چنین مراسمی جز با پشت پا زدن به باورهای فردگرایانه و کالاپرستانه میسر نمی‌شود، ولی در هیچ شرایطی و توسط هیچ نهادی حق شادی کردن مردم نباید پایمال شود. حق انتخاب سبک زندگی و اندیشه قابل سرکوب نیست. ….

———————————————————–

با مبارزات همبسته علیه فقر، تبعیض و خشونت در پی «نوروز» روانیم

در واپسین لحظات سال ۹۹ هستیم، سالی که شلاق فقر، تبعیض، خشونت و سرکوب همچنان بر پیکر ۹۹ در صدی‌ها فرود می‌آید. حکومت سرمایه‌ی دین‌مدار، همچون دهه‌های قبل هیچ حقی را برای مردم به رسمیت نمی‌شناسد به‌جز گذران عمر در  عزا و ماتم و خرافه. همه‌ی نهادهای این حکومت با تسلط و چنگ‌اندازی بر ثروت ومنابع این سرزمین و مردمش، تحفه‌ای به جز مویه کردن و سینه زدن را به مردم عطا نکرده  و نخواهند کرد. نهادهای قضایی وامنیتی با وقاحت و بیشرمی تمام، هرگونه رقص و شادی را جرم‌انگاری کرده و برای «هنر» مفهومی به‌جز اشاعه‌ی فردگرایی و خرافه و سودپرستی قائل نیستند.

نوروز، شب یلدا، سیزده بدر و چهارشنبه سوری و… فرصت‌هایی برای گردهم‌آیی و شادی مردم بوجود می‌آورند؛ آنچه که این حاکمیت چه از نظر اعتقادی و چه در محدوده‌ی منافع و ترس از حضور همدلانه و صمیمانه مردم، با آن دشمنی عیان می‌ورزد. دشمنی حاکمیت با این مناسبت‌ها دقیقا از آنجا ناشی می‌شود که با فرهنگ القایی و منافعش همخوانی ندارد و در تمامی سال‌ها و لحظه‌ی لحظه‌ی  حاکمیت خود تلاش کرده  است  اندیشه، سلیقه و رویکرد ضدشادی خود را  به مردم تحمیل کند، تاریخ، فرهنگ و اندیشه‌‌ این سرزمین و مردم را به نفع اعتقادات و منافع خود تحریف کرده تا  «انسان مکتبی» بسازد.  ولی زهی خیال باطل که به‌رغم تلاش‌های همه‌جانبه و سرکوبگرانه‌ی خود در هیچ‌زمینه‌ای آرزوهایش برآورده نشده و نخواهد شد، مردم وقعی به فشارها و تهدیدهایش نگذاشته‌ و نمی‌گذارند و راه خود را می‌روند.

گرچه نوروز و هر جشن مردمی و اجتماعی، بدون زدودن فقر و نابرابری، معنای شادی‌آور خود را درونی نخواهد کرد، گرچه طعم خوش همبستگی اجتماعی در چنین مراسمی جز با پشت پا زدن به باورهای فردگرایانه و کالاپرستانه میسر نمی‌شود، ولی در هیچ شرایطی و توسط هیچ نهادی حق شادی کردن مردم نباید پایمال شود. حق انتخاب سبک زندگی و اندیشه قابل سرکوب نیست.

«نوروز» در همسویی با نو شدن طبیعت، می‌تواند و باید که پیام‌آور امید و مبارزه همگانی در جهت احقاق رفاه و شادی باشد. «نوروز» می‌تواند و باید که خیابان را لبریز از جان‌هایی کند که رقص‌کنان و هلهله گویان‌، لبخند و شادی، معیشت و سلامتی، برابری و آزادی را  به آغوش می‌کشند. «نوروز» می‌تواند آغازی باشد برای «نو» کردن روزها و روزگارانی که سال‌هاست در تیرگی و تلخکامی سپری شده است. نوروز پیروز!

زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
نوروز ١۴٠٠

————————————————————–