بازنشستگان در پیشبرد اهداف خود مسئولیت مشترک دارند و می بایست بالاترین درجه همبستگی را در بین خود ایجاد کنند، جدا و بخش بخش شدن به هر دلیلی بمعنی ناکامی آنان در کسب حقوق خود است. روابط فی مابین بازنشستگان می بایست بر اساس مشارکت، همفکری و خرد جمعی بنا شود. می بایست تشکل سراسری ایجاد کرده و از هر گونه گرایش سیاسی چه دولتی و چه مقابل دولت مستقل باشند، مطالبات صنفی و اقتصادی و تشکل مستقل و مردم نهاد ایجاد شود. ….

——————————————————————

عکس از آرشیو

بازنشستگان راهکارهای مطمئنی برای کسب حقوق خود در سال ۱۴۰۰ نیاز دارند

حرکت مطالباتی بازنشستگان در سال ۹۹ نهادینه و بعنوان اقشاری از طبقه کار و زحمت، به یک حرکت سراسری برای کسب حقوق خود تبدیل گردید. دریافتی ۶۵ در صد بازنشستگان که حداقل بگیراند، برابر ۰۰۰/۸۰۰/۲ تومان و حقوق مستمری بگیران، بطور متوسط ۰۰۰/۱۰۰/۳ می باشد. در حالی که سال ۹۹ حداقل سطح هزینه های زندگی ( خط فقر) ۰۰۰/۰۰۰/۱۲ تومان، یعنی  متوسط مستمری ها یک چهارم خط فقر بوده و لذا حقوق بازنشستگان تنها صرف کالای خوراکی شده که تورم آن حدود ۷۰%  ( برنج و گوشت ۱۱۲%)  می شود. ملاک قراردادن سطح تورم بانک مرکزی که ۴۶%  اعلام می کند برای بازنشستگان کاربردی نیست و بازنشستگان نباید فریب تورم اعلام شده رسمی را بخورند. بانک مرکزی تورم را  برای ۳۸۶ قلم کالا اندازه گیری می کند. این حقایق نشان می دهند که دولت ها و طبقۀ حاکم، برای تأمین کسری بودجۀ خود، با تورم های دو رقمی طی ده ها سال دست به سرقت و غارت سطح زندگی و اندوخته ها و منابع سازمان تأمین اجتماعی و بازنشستگان زده و فقری فزاینده را تحمیل می کنند. قدرت خرید بازنشستگان حتی طی سه سال اخیر به یک سوم کاهش یافته، لذا  هر چه بیشتر بازنشستگان  به فقر روز افزون کشیده شده اند. اما ما بازنشستگان که در دوران جنگی و در سنگر نبرد و تولید کار کرده و زندگی و هستی خود را با کرامت و سرافرازی  تداوم بخشیده ایم بر این جنگ غارت و تحمیل فقر، با گسترش تجمعات اعتراضی و همبستگی سراسری خود، بر آن نیز غلبه خواهیم آمد، همانطور که در سال ۹۹ از تیرماه به بعد با تجمعات اعتراضی سراسری توانستیم بخشی- هر چند کوچک – از حقوق خود را با توان و قدرتمان بازپس گیریم. بخوبی می بینیم که همزمان با تحمیل فقر و فلاکت، سلب مالکیت از اکثریت قاطع مردم و جلوگیری از تشکل های مستقل بخصوص نیروی کارِ دیروز  (بازنشستگان) و کارگران امروز و فردا، اقلیت برگزیده ای تمامی ثروت ها و دارائی های جامعه را در انحصار و اختیار گرفته اند تا جایی که یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری،اذعان نمود که  « ۶% ( دولت و سرمایه داران خودی)، تمامی ثروت و دارائی و قدرت در جامعه را در دست خود  گرفته، و ۹۴% از مردم در فقر قرار دارند». علاوه براستثمار نیروی کار، بیش از ۱۲۰۰ میلیارد دلار حاصل از فروش نفت طی این ۴۰ سال و بیش از ۷۰۰ میلیارد دلار طی دولت نهم و دهم، نصیب اقلیت مولتی میلیاردرها، همزمان با گسترش فقر و گرسنگی روز افزون اکثریت مردم بود.

بازنشستگان برای کسب حقوق خود چه اقداماتی ضروری است انجام دهند؟
اول: بازنشستگان تأمین اجتماعی ۵/۳ میلیون نفر در ایران، و ۵۶۰۰۰۰ نفر در تهران هستند. برای اثربخش بودن تجمعات در کسب حقوق خود ضروری است، بازنشستگان در ازای یک تجمع حداقل ۱۰ روز  در مراکز تجمع بازنشستگان، در کانون ها، کارگزاری ها، مراکز بیمه ای،  بیمه تکمیلی، پارک ها و هر جایی که بازنشستگان حضور دارند رفته و به آنان، ضرورت اقدام عملی و حضور در تجمعات، برای کسب حقوق خود را یادآوری کنند. با حضور ۱۰۰۰ نفر در تجمعات، مقامات، ترتیب اثر نخواهند داد. بلکه می بایست ده ها هزار بازنشسته، حضور یابند. بازنشستگانی که نسبت به طرح حقوق خود در تجمعات اعتراضی و سراسری بی تفاوت باشند، در واقع تأیید کنندۀ غارت دارائی و حقوق خود و عدم تأمین حقوق خانواده خود و دیگر بازنشستگان هستند. برخی از بازنشستگان، که بنا به درآمد و ثروت شخصی، خود را بی نیاز دیده  و نسبت به درد و رنج بازنشستگان بی تفاوتند، باید همبستگی اجتماعی که سعدی نیز بخوبی بیان کرده « بنی آدم اعضای یک پیکرند» را به آنان یادآور شد. آنان، در واقع آنان در صف اقلیت استثمارگر و غارتگر قرار داشته و بازنشستگان را در کسب حقوق خود تنها گذاشته اند. در واقع بنفع قشر ۶ در صدی غارتگران و دولت کار می کنند،

دوم: بازنشستگان می بایست برنامه داشته باشند حضور یکشنبه دوم و یکشنبه چهارم هر ماه در مقابل مجلس و سازمان های تأمین اجتماعی برنامۀ خوبی است که می توانند برای طرح مطالبات خود در یک جا جمع شوند. بازنشستگان نباید به دنبال حوادث روزمره افتاده و بخش بخش شوند. در صورت تفرقه و بی برنامگی حرکتشان تضعیف و محو شده راه اندازی مجدد آن مشکل خواهد بود. همچنین مطالبات، اهداف و شعارهای و مفاهیم و موضوعاتی که روشنگر جایگاه و مطالبات بازنشستگان، در حقوق، درمان و کرامت را مطرح و پیگیری کنند.

سوم: بازنشستگان در پیشبرد اهداف خود مسئولیت مشترک دارند و می بایست بالاترین درجه همبستگی را در بین خود ایجاد کنند، جدا و بخش بخش شدن به هر دلیلی بمعنی ناکامی آنان در کسب حقوق خود است. روابط فی مابین بازنشستگان می بایست بر اساس مشارکت، همفکری و خرد جمعی بنا شود. می بایست تشکل سراسری ایجاد کرده و از هر گونه گرایش سیاسی چه دولتی و چه مقابل دولت مستقل باشند، مطالبات صنفی و اقتصادی و تشکل مستقل و مردم نهاد ایجاد شود. دسته بندی های مرسوم هر عده حول یک باصطلاح رهبر ساختگی زیانبار بوده و روابط براساس حقوق مشترک، سراسری، اتحاد و همبستگی جمعی حول مطالبات اساسی بازنشستگان برقرار شود، هر کسی بنا به توانایی و علاقه خود مسئولیت انجام کاری را سازماندهی و هماهنگی کرده، فردگرایی برای پیشبرد مطالبات می بایست محو شود. بازنشستگان نباید به اندک افزایش های قطره چگانی که در تورم ها دود شده و به هوا می رود و حتی بازنشسته در شرایط فقرِ اسفبارتری قرار می گیرند، و یا با بازی با کلمات یکسان سازی و متناسب سازی و … دلخوش شوند  باید پایه حقوق مابالاتراز خط هزینه زندگی افزایش یافته و مستمری برای یک زندگی بالاتر از خط فقر، درمان و آموزش رایگان و کرامت بازنشستگان، مسکن مناسب، تشکل های مستقل، نظارت بر سازمان و بازگرداندن تمامی سوء استفاده ها و غارت های اموال سازمان تأمین اجتماعی محقق شوند.  لازم نیست هر بار مواد قانون اساسی، قوانین تأمین اجتماعی و کار و توسعه و حقوق بشر را مبنی بر ضرورت حقوق و شأن و زندگی بازنشستگان تکرار کنیم.  باید در سطح مجلس نماینده به تعداد جمعیت با خانواده های خود – با احتساب بازنشستگان کشوری و لشکری قریب ۱۶ میلیون -  داشته و از اینکه هر فردی اقشار اجتماعی در کشور را در مسیر نابسامانی قرار داده و وضع و زندگی بازنشستگان را اسفبار و بی ثبات کند، جلوگیری کنیم. نباید یک قشر اندک برای تمامی ما تصمیم گیری و تعیین تکلیف کند خود ما با تجربه و همچون فولاد آبدیده ایم. ما زندگی انسانی برای خود، خانواده های خود و نسل آینده را خواهانیم.

کانون گفتگوی بازنشستگان تأمین اجتماعی

—————————————————————