۲۸ تجمع اعتراضی تنها در دو روز یکی از واکنش‌های این طبقه به بالاسری‌هایی است که هر روز بیشتر به سوی مرگ می‌برندش. ….

————————————————-

حداقل ۲۸ تجمع اعتراضی کارگران تنها در دو ر‌وز

روز یکشنبه ۱۵ فروردین جاری، ۲۲ شهر ایران اعم از سنندج، مشهد، تبریز، شوش، شوشتر، یزد، نیشابور، کرمان، رشت، گرگان، قزوین، ایلام، شیراز، اصفهان،  ساری، اهواز، اراک، خرم‌آباد، کرمانشاه، اردبیل، کرج و تهران صحنه‌ی برپایی تجمعات اعتراضی بازنشستگان برای افزایش دستمزد ناچیز و سطح زندگی‌شان بود. در همان روز، جمعی از کارگران خدمات شهری شهرداری کارون، درمقابل استانداری خوزستان تجمع کردند. تجمع آن‌ها در اعتراض به عدم پرداخت حقوق و همچنین اخراج برخی از همکاران خود بود.

کارگران خدمات شهری شهرستان کارون حقوق ماه‌های ۹، ۱۰ و ۱۱ را به همراه عیدی و سنوات خود از پیمانکار قبلی و ماه ۱۲ را نیز از پیمانکار جدید طلب دارند، بعضی از کارگران ۳ ماه و نیم و گروهی ۴ ماه حقوق نگرفته‌اند.
نیروهای شهرداری کارون بیش از یک هزار نفر بودند که شهرداری اقدام به اخراج حدود ۳۰۰ نفر از کارگران کرده است. از حدود ۷۰۰ نفری که باقی مانده نیز قصد دارند تعدادی از آنها را به بهانه اینکه فاقد گواهی پایان خدمت، سوءپیشینه و سلامت هستند اخراج کنند.
جمعی از کارگران شرکت معادن آسمینون منوجان نیز روز یکشنبه در اعتراض به وضعیت اشتغال خود اقدام به بستن محور کهنوج به بندرعباس کردند. اعتراض آن‌ها به تعطیلی معادن و بیکاری بیش از ۱۲۰۰ کارگر معدن بود.

کارگران گروه ملی فولاد اهواز نیز دیروز در اعتراض به اخراج دو همکار خود تجمع اعتراضی برگزار کردند.

کارگران بخش دفع آفات نیشکر هفت‌تپه نیز دیروز و امروز نهمین و دهمین روز اعتراض خود را گذراندند. این کارگران به همراه کارگرانی از بخش‌های مختلف بازرگانی، تجهیزات و حراست  امروز به دفتر امور اداری شرکت رفتند و آنجا را به تسخیر خود درآوردند. اعتراض این کارگران به کاهش مدت زمان قراردادهای کاریشان به شش ماه، سه ماه و یک ماه است. فعالان کارگران معتقدند کاهش مدت قراردادها مقدمه‌ای برای اخراج کارگران هفت‌تپه است.

روز دوشنبه ۱۶ فروردین، جمعی از کارگران شرکت نفت و گاز گچساران مقابل دفتر مدیرعامل این شرکت تجمع کردند.
همچنین تعدادی از مشاوران ایمنی و بهداشت محیط کار در اعتراض به بیکار شدنشان در مقابل وزارت کار تجمع کردند.

چنانچه پیداست، فرایند بیکارسازی نیروی کار، موقتی کردن قراردادها و کاهش مدت زمان آن‌ها، عدم پرداخت دستمزد حداقلی کارگران برای ماه‌ها و سلب کامل امنیت شغلی از کارگران با شدت و حدت در جریان است و بدیهی است که طبقه‌ی کارگر هرچقدر هم از تشکل و حق‌اعتراض محروم باشد، چنین حملاتی را به حیات خود بدون واکنش نمی‌گذارد. ۲۸ تجمع اعتراضی تنها در دو روز یکی از واکنش‌های این طبقه به بالاسری‌هایی است که هر روز بیشتر به سوی مرگ می‌برندش.

———————————————