|
|
______________________________________________________________
2009-04-29
اعلامیه کمیته مرکزی حزب توده ایران به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر
فرخنده باد روز اول ماه مه، روز همبستگی جهانی کارگران و زحمتکشان و روز تجدید عهد
با آرمان های والای طبقه کارگر برای رهایی از بند های ستم و استثمار!
کارگران و زحمتکشان ایران!
کمیته مرکزی حزب توده ایران فرارسیدن جشن اول ماه مه (11 اردیبهشت)، روز جهانی
کارگر، روز همبستگی رزمی کارگران و زحمتکشان جهان و تجدید عهد با آرمان های والای
آنان، برای رهایی از بندهای استثمار و ستم را به شما مبارزان پیشرو و ثابت قدم راه
آزادی، استقلال، صلح، دموکراسی و عدالت اجتماعی شادباش می گوید. 123 سال پیش، روز
اول ماه مه 1886، کارگران نساجی شیکاگو، با نبرد خونین، در راه تحقق خواست های برحق
خود، طلایه دار مبارزه پیگیر طبقه کارگر با سرمایه داری شدند که تا کنون ادامه
داشته است.
کارگران و زحمتکشان مبارز!
امسال کارگران جهان در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می روند که بحران اقتصادی
همه جانبه ای تمامی کشورهای سرمایه داری جهان را فرا گرفته است. دو سال پس از آغاز
روند بحران و فروپاشی سیستم مالی، پولی و اقتصادی در جهان سرمایه داری امروز مشخص
است که بحران کنونی نه یک بحران مقطعی به دلیل عدم کارآیی مکانیزم های سرمایه داری
یا قصور در به کارگیری آن ها، بلکه دقیقاٌ نمایش شکست اصلی ترین تجلیات سیستم
سرمایه داری، و به ویژه مفاهیمی نظیر“ بازار آزاد“، قابلیت سرمایه داری به خود
تنظیمی و اعمال سیاست های نولیبرالی است. بحران کنونی از سوی اقتصاد دانان مشهور
جهان به مثابه یک بحران سیستمیک سرمایه داری و ناشی از اضافه تولید که از دو دهه
پیش مشخصه سیستم بوده، معرفی شده است.
در طول دو سال گذشته تعدادی از مشهور ترین بانک های جهان، به ویژه گروهی از آنان که
عمدتاٌ در رابطه با بنیادهای مسکن عمل می کردند و در ارائه وام های مسکن تخصص
داشتند، ورشکسته شده و مجبور به درخواست و قبول کنترل دولتی شده اند. سرمایه داری
جهانی در حالی که برای رهایی از چنگال بحران عمیق و همه جانبه اقتصادی هزاران
میلیارد دلار دارایی های ملی در کشورهای مختلف را به سیستم بانکی و انحصار های بزرگ
سرازیر کرده، در قبال کارگران سیاست های سختگیرانه ای اعمال می کند. حقوق و آزادی
های دموکراتیک طبقه کارگر و زحمتکشان جهان بیش از پیش در معرض تهاجم سرمایه انحصاری
و سیاست های مخرب و ضد انسانی آزادی بی قید و شرط سرمایه برای استثمار خشن توده های
محروم قرار گرفته است. سازمان بين‌المللی کار پیش بینی می کند که تعداد بيکاران
جهان از ١٩۰
ميليون نفر در سال ٢۰۰٧
به ٢۱۰
ميليون در سال ٢۰۰۹
افزایش خواهد یافت. فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری پیش بینی کرده است که ”کارگران
و زحمتکشان درکلیه بخش ها خصوصاٌ صنایع ساختمان، خودروسازی، تولید فلزات، بانکداری
و گردشگری از کار بیکار و شغل خود را از دست بدهند. کار نیمه وقت با دستمزد پایین
تر، سبب وخیم تر شدن وضعیت کار و نابودی امنیت شغلی، دستبرد به حقوق و آزادی های
سندیکایی خواهد شد.“ دولت های سرمایه داری که نگران رشد ابعاد بی سابقه بحران اند
که امروز دیگر از ابعاد رکود اقتصادی سرمایه داری سال های 33- 1929 پیشی گرفته است،
با تغییر قواعد عمل سیستم بانکی، تزریق هزاران میلیارد دلار به سیستم بیمار مالی و
بانکی جهان امیدوار به از سرگیری مجدد رشد جهانی، ایجاد ثبات در بازار وتشویق به
توسعه تجارت جهانی هستند. نیروهائی که شعارشان تا دیروز حفظ تقدس عمل بازار به
تنظیم خود و نفی ضرورت هرگونه مداخله ای دز آن بود، و در مقابل هرگونه تخصیص بودجه
ای برای هزینه های عمومی و ارائه خدمات اجتماعی به زحمتکشان جامعه مقاومت می کردند،
اکنون تنها راه برون رفت را مداخله دولت در تخصیص وام ها و بودجه های سرسام آور به
بانک ها می دانند.
کمتر از دو دهه از فروپاشی نظام سوسیالیستی در کشورهای اروپای شرقی و اتحاد شوروی،
در ابتدای دهه 1990 میلادی، و در پاسخ به شعار ها و پیش گوئی های مداحان سرمایه
داری در رابطه با به پایان رسیدن تاریخ و جاودانه بودن سیستم مبتنی بر بهره کشی،
صحت پیش بینی های کلیدی مارکس و در رابطه با زوال قانون مند سیستم سرمایه داری مورد
تائید قرار می گیرد. مردم صلح دوست جهان نگران این هستند که در شرایط تشدید بحران
اقتصادی، همانند مقاطع مشخص در یک قرن گذشته کشورهای سرمایه داری با به راه انداختن
جنگ و برخورد نظامی و از طریق فعال کردن انحصارهای تولید اسلحه سعی به غلبه بر
نشانه های بحران بنمایند. خطر جنگ و درگیری در مقطع کنونی را بر رغم تغییرات مهم در
دولت ایالات متحده را نمی باید دست کم گرفت. ضرورت توجه کلیدی به امر مبارزه برای
صلح و سازماندهی موثر در این مسیر، بر این حقیقت متکی است. اجلاس اخیر ناتو در
شصتمین سالگرد این پیمان تجاوزگر در استراسبورگ و تاکید مجدد کشورهای عمده سرمایه
داری بر اهداف استراتژیک آن نمایشگر این حقیقت است که امپریالیسم با بهره جویی از
هرگونه حربه ای سعی در ادامه موازنه کنونی نیرو ها در جهان خواهند داشت.
کارگران و زحمتکشان میهن!
در کشور ما ایران نیز، اول ماه مه امسال، در شرایطی بسیار حساس برگزار می شود.
بحران سیاسی، اجتماعی و اقتصادی همه جانبه ای کشور را فرا گرفته است. نتایج قابل
پیش بینی شکست سیاست های رژیم نه تنها کشور را از نظر بین المللی به طور بی سابقه
ای در انزوا قرار داده ، بلکه زندگی زحمتکشان را با دشواری های کمر شکننده ای مواجه
کرده است. همانگونه که پیش بینی می شد با رسیدن نتایج بحران اقتصادی جهان به ایران،
نه فقط در آمد کشور از بابت فروش نفت به تقریباٌ یک سوم میزان گذشته آن تقلیل
یافته، بلکه همچنین سرمایه گذاری ها در عرصه تولید و به تبع آن سطح اشتغال کاهش
یافته است.
گزارش اخیر بانک مرکزي در رابطه با فعالیت های اقتصادی در 9 ماهه اول سال 1387
نمایشگر آغاز رکود عمیق اقتصاد کشور است. این گزارش دربر دارنده این حقیقت است که
بر رغم اینکه درآمد حاصله از صادرات نفتی و غیرنفتی در 9 ماهه منتهي به آذرماه سال
گذشته بیش از 85 میلیارد دلار بوده است تاسيس واحدهاي جديد صنعتي در 6 ماهه اول سال
1387 حدود 40 درصد و در بهره برداري ها حدود 21 درصد نسبت به مدت مشابه سال 1386
کاهش داشته است. به گزارش نماگرهاي اقتصادي بانک مرکزي، شاخص هاي صنعتي کشور از
زمستان سال 1386 یعنی بالغ بر 14 ماه گذشته در رکود قرار داشته است.
طی سال های اخیر وضعیت کار و زندگی کارگران و زحمتکشان همواره رو به وخامت بوده
است. از یک سو گرانی و تورم فزاینده قدرت خرید وسطح زندگی میلیون ها زحمتکش را کاهش
داده و از سوی دیگر اخراج های گسترده به اشکال مختلف امنیت شغلی میلیون ها مزد بگیر
را نابود کرده است. و این در شرایطی است که نگرانی های به حق طبقه کارگر و دیگر
زحمتکشان میهن در رابطه با کوشش دولت احمدی نژاد برای تصویب و به اجرا در آوردن
لایحه ارتجاعی“ هدفمند سازی یارانه ها“ در سال گذشته ادامه دارد. نگرانی محافل
کارگری از این است که اجرای این لایحه فشارهای تورمی بر زندگی زحمتکشان را باز هم
افزایش خواهد داد و این در حالی است که نرخ تورم در طول سال گذشته بر اساس گزارش
های رسمی مجلس از 23.6 درصد پائین تر نیامده است. با افزایش تورم هر ساله فاصله
درآمد کارگران با هزینه های ضرور برای تامین سطح قابل قبولی از زندگی بیشتر می شود.
جنبش اعتراضی کارگران کشور در رایطه با حذف مواد حمایت گرانه قانون کار و تغییر
دیگر قوانین به زیان زحمتکشان ادامه یافته است. رژیم سرسختانه در مقابل خواسته های
طبیعی و برحق مردم زحمتکش مقاومت می کند.
علاوه بر دشواری های ذکر شده در بالا تعطیلی واحدهای تولیدی و بیکاری هزاران کارگر
چون بختک بر زندگی زحمتکشان سایه انداخته است. در حالی که مدیرکل بیمه بیکاری وزارت
کار در بهمن ماه از وجود 1417 واحد مشکل دار در کشور سخن می گوید که 570 هزار کارگر
در آن واحدها مشغول به کار هستند، آمارهای مطرح در مجلس مشخص می کنند که در سال
گذشته حدوداٌ 400 واحد تعطيل شده اند. بر اساس اين آمار تعداد بيکاران اين واحدهاي
تعطيل شده حدود 200 هزار نفر است. این تعداد را باید به میلیون ها کارگر بیکاری
اضافه کرد که با فقر و محرومیت سیاه رو به رو هستند.
کارگران آگاه و مبارز!
مبارزه پیگیر شما برای احقاق حقوق طبیعی تان و از جمله برخورداری از حق تشکیل
سازمان های صنفی و طبقاتی مستقل در سال های اخیر نمایش فراز های جدیدی از مبارزه
قانونمند طبقه کارگر میهن در مقابله با رژیم ارتجاعی و سرمایه داری سرکوبگر حاکم
است. پیکار دشوار و تحسین آمیز کارگران نیشکر هفت تپه در سال گذشته، و ادامه مبارزه
دشوار سندیکای کارگران شرکت واحد، و دیگر کارگران و زحمتکشان مزد بگیر تصویرگر
مبارزه جویی طبقه کارگر و درک دقیق آن از ضرورت پایبندی بر شعار های کلیدی دارد.
تجربه غنی نزدیک به یک قرن مبارزه کارگری در ایران و جهان نشان داده است که چاره
کارگران، زحمتکشان و رنجبران در مقابل ترفندهای سرمایه داری، وحدت و تشکیلات است.
طبقه کارگر متحد و سازمان یافته، نیروی عظیم رهایی بخشی است که می تواند و باید در
رهایی میهن از بندهای استبداد کنونی نقش اساسی را ایفاء کند. امروز در کنار مبارزه
برای افزایش حقوق، بهبود شرایط کاری و تامین شغلی و اجتماعی، مبارزه برای ایجاد
تشکل های مستقل صنفی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سازماندهی مبارزه برای ایجاد
سندیکا و اتحادیه های مستقل کارگری از جمله وظایف مهمی است که امروزه در مقابل جنبش
کارگری میهن ما قرار دارد. در این مبارزه بغرنج و دشوار می بایست از همه امکانات
موجود بهره گرفت.
حزب توده ایران، در تمامی طول تاریخ شصت و هفت ساله مبارزه خود، همواره نبرد در راه
تحقق آرمان های طبقه کارگر را از مهمترین وظایف خود دانسته، و امروز نیز متعهد به
این تاریخ پرافتخار که از درون آن چهره های درخشان جنبش کارگری کشور مانند علی
امید، شناسایی ها، حسین پور تبریزی ها زاده شده اند، به این پیکار مقدس در کنار
کارگران و زحمتکشان میهن ادامه می دهد.
کارگران و زحمتکشان ایران!
در آستانه فرا رسیدن روز کارگر، جشن بین المللی کارگری در روز اول ماه مه، بیائید
هم صدا با جنبش سندیکائی جهانی خواهان آزادی های سندیکایی و حق تشکل در اتحادیه های
کارگری مستقل برای همه، خاتمه فوری کشتار و پیگرد فعالان سندیکایی، آزادی فوری
زندانیان سیاسی بشویم. بیائید در جشن روز کارگر امسال پرچم آزادی فوری همه رهبران و
فعالان سندیکائی کشور و همبستگی با مبارزه کارگران صنایع نیشکر هفت تپه را بر شانه
ها حمل کنیم.
روز جهانی کارگر امسال را باید به کارزار سازماندهی برضد استثمار انسان بوسیله
انسان تبدیل کرد. شعار کارگران جهان در اول ماه مه امسال اینست که ”هزینه بحران
مالی کنونی را باید آنهایی بپردازند که به وجودش آورده اند، نه میلیون ها کارگر!“
باید برای توقف اخراج ها ضمن حمایت از حقوق بیکاران متحداٌ مبارزه کرد.
کارگران و زحمتکشان ایران بیائید دست در دست هم جبهه وسیع ضد دیکتاتوری را در مقابل
صف واحد ارتجاع، استبداد و واپس گرایی بنا کنیم و راه را برای تحقق عدالت اجتماعی،
آزادی و استقلال بگشائیم. تاریخ نزدیک به یک قرن مبارزه قهرمانانه طبقه کارگر میهن
نویدبخش پیروزی خلق بر ضد ارتجاع و استبداد است.
فرخنده باد روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
درود بر خاطره تابناک شهدای جنبش کارگری ایران!
پیروزباد مبارزه خلق در راه طرد رژیم ولایت فقیه برای آزادی، صلح، استقلال و عدالت
اجتماعی،
کمیته مرکزی حزب توده ایران
7 اردیبهشت ماه 1388