کارگران    کودکان     زنان    هنر و ادبیات     لطیفه    تصاویر     کامپیوتر     سایت های دیگر

اخبار روز از پیک ایران     خلاصه اخبار رادیو فردا    خارجی     آرشیو      صفحه نخست

 ______________________________________________________________

آقای جنتی باید نگران باشد یا مردم؟
 

آیت الله جنتی در خطبه های نماز جمعه دیروز می گوید: "نگران تکرار ترکمنچای و نفرین آیندگان هستم."

و این برای تحریک احساسات مردم است تا آقایان بتوانند به مانوورهای نامعلوم شان که می رود بحران بزرگی برای کشور بوجود بیاورد، ادامه بدهند. دست آخر هم یا کار را به جنگی دیگر بکشانند و یا در جایی تن به تسلیم و سازش بدهند که چاره ی دیگری نداشته باشند و مجبور شوند پای هر قراردادی را امضا کنند.
امروز نهادهایی که واقعا منتخب مردم باشند نظارتی بر کارها و تصمیم گیری ها ندارند، اما فردا بهای آنچه به کشور تحمیل می شود را چه کسی جز همین مردم باید بپردازند؟ حالا یا محاصره اقتصادی باشد یا جنگی "محدود" یا تمام عیار.

قدرت روحانیون در ساختار سیاسی از زمان صفویه بود که به یکی از فاکتورهای مهم سیاسی در کشور ما تبدیل شد. همزمان آقایان از این مزیت هم برخوردار بودند که در عین مرجع تصمیم گیری و اجرایی، از پاسخگویی در امان بوده اند و نقش واقعی آنها در رویدادهای سیاسی بخصوص در شکستها و ناکامی ها به نوعی کمرنگ نگاه داشته می شده است. چرا که همیشه به بهانه ی حفظ "اسلام عزیز"، وجهه ی آقایان نباید در خطر می افتاده است.

از بزنگاه های مهم تاریخی و نقش آقایان در یک ناکامی و شکست بزرگ کشور ما، اتفاقا همین واقعه ی ترکمنچای بوده است. آقای جنتی از کمرنگ و تار بودن نقش روحانیون در واقعه ی ترکمنچای استفاده می کند تا حاکمان با تحریک احساسات مردم بتوانند مانوور اتمی بدهند. اگر نتیجه ی مانوور اتمی هم مثل جنگهای ایران و روس شد و شکستی و ناکامی که دودش به چشم مردم رفت برای ایران پیش آمد، باز هم آقایان در گوشه ای ازتاریخ با قیافه ی حق بجانب بایستند تا نوبتی دیگر.

مگر تا حالا کسی جوابگوی شش سال ادامه ی جنگ با عراق بوده است؟ مگر تا حالا کسی گفته که دستآورد آن شش سال چه بود؟ یکبار آیت الله منتظری در همان اوایل خاتمه جنگ گفت و از «نایب ولایت فقیه» تبدیل شد به «شیخ ساده لوح» و حبس خانگی و آزار و بی احترامی و ... یکبار هم اکبر گنجی در دوره روزنامه ها ی 2 خردادی یادداشتی نوشت که تا امروز در سلول ها و ناکجاآبادهای امنیتی بهایش را می پردازد.

اما جریان ترکمنچای که آقای جنتی اینقدر برای تکرار آن نگران است:
در زمان فتحعلی شاه، دومین پادشاه قاجار، ارتش ایران بیشتر به خاطر نداشتن تجهیزات و سازماندهی مدرن و ضعف عمومی دولت در جریان جنگهای ده ساله از ارتش روس شکست خورد که منجر به عهدنامه گلستان شد که بر طبق آن مناطق شمالی رود ارس به روسیه واگذار شد.
اما دربار و بخصوص آقایان مجتهدین که موقع را برای مداخله آماده می دیدند بدون توجه به موقعیت نابسامان کشور، دستور جهاد بر علیه کفار روس را صادر کردند و رهبری جهاد را هم بدست شاه قاجار دادند. معلوم بود که فرمان جهاد آقایان، متعصبان مذهبی را می توانست تا حدودی بسیج کند اما ارتش ایران که نه جیره و مواجبش مرتب می رسید و نه اسلحه ی درست و کافی داشت باید بار اصلی جنگ را بدوش می کشید.
اتفاقا در همان زمان تزار روس هم درگذشته بود و دولت روس در موقعیتی بود که بیشتر حاضر به مذاکره و عقب نشینی هایی از شرایط سخت عهدنامه گلستان بود. اما غیرت دینی آقایان علما به جوش آمده بود و به چیزی کمتر از نابودی کفار و پس گرفتن سرزمینهای اسلام راضی نبودند.
یکی از مجتهدین معروف، به نام ملا احمد نراقی هم که در زنجان با شاه مذاکره کردند و اصرار به جنگ داشتند، اتفاقا یکی از اولین کساین است که تئوری «ولایت فقیه» را ساخت و پرداخت کرد و الهام بخش ایت الله خمینی شد.

نتیجه ی این چنین جنگ و جهاد هم که معلوم است چه شد. آنچنان شکستی به ایران وارد آمد که نه تنها عهدنامه گلستان برجای ماند بلکه سرزمینهای بیشتری هم به روسیه واگذار شد و یک غرامت هنگفت هم روی دست مردم ایران ماند که تا سالها بر پشت اقتصاد بی بنیه ی ایران سنگینی کرد.

بدون شک کسی هم از ملا احمد نراقی و دیگر آقایان نپرسید حالا مسئولیت و تکلیف این شکست به عهده ی کیست؟ و معلوم بود که این غرامتهای بزرگ به روسیه هم از جایی جز سفره ی خالی مردم تامین نمی شد.

حالا باید پرسید که امروز چه کسی باید نگران تکرار ترکمنچای باشد؟ آقای جنتی یا مردم ایران؟

منبع: وبلاگ پویا